Хлапчуку,вучню,кавалю,жыццю,падарожжу,здарэнню,дзеду,брату,таварышчу,каню,парсюку,папугаю. Я думаю ты знаешь что эти слова вставить надо в словосочетания.
Адным з лепшых твораў знакамітага французскага пісьменніка Жуля Верна стаў прыгодніцкі раман «Пятнаццацігадовы капітан», які прыкоўвае ўвагу чытачоў дзякуючы займальнага, захапляльны сюжэт. Героі рамана на працягу паўгода перажываюць мноства дзіўных прыгод у адкрытым моры і ў трапічных лясах Афрыкі, куды іх закідвае злы рок ў асобе злачынцы і работорговца Негоро. І ў гэтых прыгодах найбольш ярка выяўляецца Дзіўны характар юнага капітана Дзіка Сэнда.
«Яго разумны твар дыхала энергіяй. Гэта быў твар чалавека не толькі смелага, але і здольнага дерзать», – падкрэслівае аўтар.
Не раз, сутыкаючыся з цяжкасцямі, даводзіцца Дзіку рызыкаваць жыццем, але адважны юнак ніколі не спыняецца перад перашкодамі. Ен праяўляе дзіўную знаходлівасць і мужнасць менавіта ў тыя хвіліны, калі здаецца, што нішто ужо не можа выратаваць ад немінучай гібелі. Юны капітан ратуе сябе самога, але ў першую чаргу сваіх сяброў. Ен бясстрашна прымае на сябе камандаванне «Пілігрымам», які не толькі застаўся без капітана, але і знаходзіўся ў баку ад звычайных марскіх шляхоў. Дзік думаў аб тым, што павінен даставіць місіс Уэлдан і яе сына да бліжэйшага порта, дзе яны будуць у бяспекі.
Аднак з-за інтрыг падлюгу Негоро падарожныя збіваюцца з шляху і замест берагі Амерыкі трапляюць у Афрыку, дзе на кожным кроку іх падцікоўвае небяспека. І зноў юны герой, не дазваляючы сабе паддавацца паніцы, знаходзіць выйсце з цяжкага становішча. Ён імкнецца прыдумаць спосаб дабрацца да берага, які таіў бы ў сабе менш небяспек для яго спадарожнікаў. Але на шляху іх чакаюць новыя выпрабаванні. Падарожныя трапляюць у палон да рабаторгоўцам, дзе і самі ператвараюцца ў рабоў. І нават у гэтай нялегкай сітуацыі Дзік Сэнд прыдумляе план выратавання. «Юны марак пераходзіў ад адчаю да надзеі. Але дзякуючы сваей энергічнай натуры ён не паддаваўся нудоце і гатовы быў скарыстацца аніякай магчымасьцю, якая магла яму прадставіцца». І юнак выкарыстоўвае кожную такую магчымасць, дзякуючы чаму і знаходзіць выхад з гэтай, і многіх іншых цяжкіх сітуацый. Мы бачым, што небяспекі і перашкоды толькі загартоўваюць волю юнага капітана. Рашучасць, мужнасць, цвердасць характару, высакароднасць думак, якія праяўляе Дзік Сэнд ва ўсіх выпрабаваннях, робяць яго сапраўдным героем.
Жуль Берн пісаў, што ў сваім творы «спрабаваў паказаць, што могуць зрабіць розум і адвагу падлетка ў барацьбе з небяспекамі і цяжкасцямі, заставіўшыя яго ўскласці на сябе адказнасць, не ўласцівую яго ўзросту». Лепшыя якасці пятнаццацігадовага капітана – сіла волі, энергічнасць, адвага, настойлівасць, справядлівасць і высакароднасць – зрабілі яго адным з самых улюбеных герояў францускай літаратуры.
<span>
</span>
<span> У апавяданні В.Карамазава «Дзяльба кабанчыка» расказваецца пра звычайны для вясковага жыцця эпізод — дзеці прыехалі ў вёску да маці «на свежыну». Але пісьменнік звяртае нашу ўвагу на паводзіны дзяцей, іх адносіны да маці.</span>
Маці вырасціла, выпеставала трох дзяцей: Веру, Ніну і Сцяпана. Мы даведаліся, што ўсе яны добра ўладкаваліся, жывуць у горадзе, не адчуваюць сябе беднымі, а дапамагае маці толькі адзін Сцяпан. Вера і Ніна нават не адчуваюць сваёй віны за тое, што даўно не былі на магіле бацькі, забыліся туды дарогу. Не заўважаюць, што іх маці стала зусім старэнькай, а даглядае такую вялікую гаспадарку. I даглядае не для сябе, а для таго, каб дзеці, прыехаўшы, маглі чаго ўзяць. Пісьменнік не апісвае знешнасці сясцёр, а ўсю ўвагу надае адзенню малодшай сястры Ніны — белы плашчык, чырвоны берэцік, лакавыя чаравічкі. Яна прыехала не дамоў, а ў госці. Ці можна ў белым плашчыку і лакавых чаравічках дапамагчы маці па гаспадарцы? Канешне, не. Ды яна і не збіралася дапамагаць. Яе не ўразілі словы маці аб тым, што цяжка стала «цягнуць» гаспадарку — рукі ломіць і не хапае сіл. Але найбольш яскравы эпізод, які характарызуе ўсіх дзяцей — сцэна дзяльбы кабанчыка. «Смешна было глядзець, як маці бярэ з агульнай кучы кавалак, варочае яго з боку на бок, перакладае з рукі ў руку, гадаючы, каму пакласці, а сёстры і Коля ўважліва сочаць за матчынымі рукамі, маўчаць, ані слова — не да размоў...» Сясцёр і зяця турбуе толькі адно, каб толькі іх не абдзялілі. Адзін толькі Сцяпан заўважае, што маці недзе парэзала палец і ён, заматаны ў белую анучку, «падобны на белую каціную лапку». Аднаму Сцяпану няёмка, што маці ўсё мяса аддае ім, а сабе нічога не пакінула. Менш за ўсё маці думае пра сябе, а дарослыя дзеці нават не заўважаюць гэтага ў прагным жаданні атрымаць найлепшы кавалак.
З усіх дзяцей мне падабаецца Сцяпан. Толькі ён зразумеў сваю памылку і вярнуўся да маці. Ён не прымае жорсткасці і абыякавасці іншых дзяцей. Яму сорамна перад бацькам, што не спраўдзіў яго надзеі і з'ехаў у горад. Сцяпан — адзіны чалавек, якога і можна назваць сапраўдным сынам, а астатнія дзеці ўжо «страцілі святое штосьці», «ачарсцвелі душою».
<span>1. Вечарам я пайшоў гуляць у парк. (апавядальны, няклічны, просты, двухсастаўны, развіты, поўны) [ - = ].
вечарам - акалічнасць (выражана прыслоўем)
я - дзейнік (выр. займеннікам)
пайшоў - выказнік (выр. дзеясловам)
гуляць - акалічнасць (выр. дзеясловам)
у парк - акалічнасць (выр. назоўнікам з прыназоўнікам)
2. Гэты Новы год я запомню на ўсё жыццё. </span>(апавядальны, няклічны, просты, двухсастаўны, развіты, поўны) [ - = ].
гэты - азначэнне (выр. займеннікам)
Новы год - дапаўненне (выр. устойлівым выразам, які складаецца з прыметніка і назоўніка)
я - дзейнік (выр. назоўнікам)
запомню - выказнік (выр.дзеясловам)
на ўсё жыццё - акалічнасць (выр. прыназоўнік + займеннік + назоўнік)
<span>
3. Мая мама добра гатуе суп. </span>(апавядальны, няклічны, просты, двухсастаўны, развіты, поўны) [ - = ].
<span>мая - азначэнне (выр. займеннікам)
мама - дзейнік (выр. назоўнікам)
добра - акалічнасць (выр. прыслоўем)
гатуе - выказнік (выр. дзеясловам)
суп - дапаўненне (выр. назоўнікам)
4. Мая сястра дапамагае мне ў вучобе. (лепш "Мая сястра дапамагае мне з вучобаю") </span>(апавядальны, няклічны, просты, двухсастаўны, развіты, поўны) [ - = ].
<span>мая - азначэнне (выр. займеннікам)
сястра - дзейнік (выр. назоўнікам)
дапамагае - выказнік (выр. дзеясловам)
мне - дапаўненне (выр. займеннікам)
ў вучобе - дапаўненне (выр. прыназоўнік+назоўнік)
5. На ўроку мы пісалі складаную дыктоўку. </span>(апавядальны, няклічны, просты, двухсастаўны, развіты, поўны) [ - = ].
<span>на ўроку - акалічнасць (выр. прыназоўнік + назоўнік)
мы - дзейнік (выр. займеннікам)
пісалі - выказнік (выр. дзеясловам)
складаную - азначэнне (выр. прыметнікам)
дыктоўку - дапаўненне (выр. назоўнікам)
6. Мае бацькі збіраюцца на адпачынак. </span>(апавядальны, няклічны, просты, двухсастаўны, развіты, поўны) [ - = ].
<span>мае - азначэнне (выр. займеннікам)
бацькі - дзейнік (выр. назоўнікам)
збіраюцца - выказнік (выр. дзеясловам)
на адпачынак - акалічнасць (выр. прыназоўнік + назоўнік)
7. Улетку я жыў адзін у вёсцы. </span>(апавядальны, няклічны, просты, двухсастаўны, развіты, поўны) [ - = ].
<span>улетку - акалічнасць (выр. прыслоўем)
я - дзейнік (выр. займеннікам)
жыў - выказнік (выр. дзеясловам)
адзін - акалічнасць (выр. прыметнікам) (тут слова "адзін" у значэнні прыметніка, а не лічэбніка)
у вёсцы - акалічнасць (выр. прыназоўнік + назоўнік)
8. Кожную суботу я хаджу на танцы. </span>(апавядальны, няклічны, просты, двухсастаўны, развіты, поўны) [ - = ].
<span>кожную суботу - акалічнасць (выр. займеннік+назоўнік)
я - дзейнік (выр. займеннікам)
хаджу - выказнік (выр. дзеясловам)
на танцы - акалічнасць (выр. прыназоўнік+назоўнік)
9. На гэтым тыдні я іду на дзень нараджэння. </span>(апавядальны, няклічны, просты, двухсастаўны, развіты, поўны) [ - = ].<span>
на тыдні - акалічнасць (выр. прыназоўнік + назоўнік)
гэтым - азначэнне (выр. займеннікам)
я - дзейнік (выр. займеннікам)
іду - выказнік (выр. дзеясловам)
на дзень нараджэння - акалічнасць (выр. прыназоўнік + назоўнік + назоўнік)
10. Я доўга рабіў хатняе заданне. </span>(апавядальны, няклічны, просты, двухсастаўны, развіты, поўны) [ - = ].
я - дзейнік (выр. займеннікам)
доўга - акалічнасць (выр. прыслоўем)
рабіў - выказнік (выр. дзеясловам)
хатняе - азначэнне (выр. прыметнікам)
заданне - дапаўненне (выр. назоўніка)