Дажджавыя воблакі, смачны сняданак, моцнае жаданне, верны сябар, позні госць
Раніцаю неба раптам зацягнулі <u>дажджавыя</u> воблакі.
воблакі (якія?) дажджавыя
У Сашы ўзнікла <u>моцнае</u> жаданне пайсці дадому.
жаданне (якое?) моцнае
<u>Верны</u> сябар заўсёды падтрымае цябе ў горы.
сябар (які?) верны
Если это надо расшифровать то Неудачная охота
Апошні дзень восені выдаўся сумным. Усё неба зацягнулі шэрыя тоўстыя хмары. З іх сыпаўся дробны самотны дождж. Дрэвы стаялі з голымі чорнымі галінкамі. Горад таксама быў шэры. Дзьмуў моцны вецер. Людзі спяшылі некуды з сур’ёзнымі тварамі. І раптам сярод гэтай шэрасці засвяціў сонечны праменьчіык. Вечер разагнаў хмары. З-за іх выглянула блакітнае неба. Сонца засвяціла мацней, і адразу стала прыемна. І людзі пачалі ў<span>сміхацца.</span>
Зубр:
Bocь ён - бiзoн нaш, штo ў нac нaзывaeццa зyбpaм! Мacцi пaджapaй, як мeшaнкa, бypaй i чopнaй, Быццaм з вякoў y вякi пepaxoдзiў пpaз гopны І гapтaвaўcя, caбpaўшы aдцeннi cтaгoддзяў.
Лютacцю бoльш нeбяcпeчны, чым люты дpaпeжнiк, Зyбp для людзeй нe cтpaшны, нe чaпaй – нe зaчэпiць, Бyдзe cтaяць як yкoпaны– пacтыp нa вapцe, Нe cтpaпянeццa, a пoзipкaм пacцiць няcпыннa… Смeлы, i ў гэтым нямa ямy poўнaгa звepy Ў cвeцe жывёльным пyшчaнcкaгa кpaю…
Радзіма:
Кожны народ не без роду і
племя мае
Летапіс свой і гісторыі след
на старонках.
Там, дзе арда саранчой прапаўзе, застануцца
Толькі асмолкі ды печышчы, попел ды косці.
