1) - Не трэба табе туды ехаць, там не вельми харошая дарога-ціха сказала Вольга Фёдараўна і замаўчала.2) - Гэта той хлопец Леша, які ў Марыйку закахаўся? - спытался тата ў хлопца3) - Мы самыя лепшыя сябры у школе! - ганарліва крыкнула Алёна.4) - Не, гэтага не можа быць! - гучна сказаў Нікіта.5) - Ну ты і даеш маматата, як можна было пераблытаць спадніцы! - зарагатала Ліза.
Наша ударение на первое а, юля на ю, гаспадыня на ы, не на е,вячэра на э, не на е, астыне на ы, лялек на я, садзить на а, стала на последнюю а, вячэрачь на э, пара на 2 а
Васіль Быкаў
"Сотнікаў<span>"
1) </span><span>Замковы зрэагаваў у час, стрэл зноў аглушыў, але гэты раз ён паспеў
адхінуцца і за пылам ад стрэлу ўбачыў — тое, што за секунду да таго было
танкам, хруснула, нібы шкарлупіна ад яйка, і ад нутранога магутнага
выбуху буйнымі часткамі разляцелася ў бакі.
2) </span><span>Рыбак, нібы замініраваную паласу, з зацятым страхам перабег тую
праклятую дарогу, так неспадзявана і не ў час выніклую перад імі, і тут
жа выразна адчуў, што зрабіў няўдала.
3) Ё</span><span>н выпусціў
запар тры камяні, немец, ухіляючыся, спехам страляў, Сотнікаў круціўся
доле, бы ўюн, — і ад куль і ад капытоў, на шчасце, яму пасаблялі бабкі, і
ён скакаў вакол іх, нібы заяц.
4) </span><span>Калі ў камеру вярнулі Рыбака, Сотнікаў, нібы труп, ціха ляжаў у забыцці, прыкрыты шынелкам.
5) </span>Бацькі, напэўна, не было ў ягонай каморцы, адкуль неслася звыклае
рознагалоссе двух дзесяткаў гадзіннікаў — нібы цвіркатанне конікаў у
лузе.
