Адгадка - Крэсла
Дзеясловы : годзiць, ходзiць, цягаюць, паставяць, сядаюць.
Я люблю сваю бабулю.Твар у бабулі авальны,трошкі маршчынак .Вочы у яе блакітныя. Валасы - чорна -сівыя . Целасклад мае "яблыка".Брові чорныя ,прыгожыя. Люблю яе позірк блакітных вачэй , бо гэта самыя лепшыя вочы на мой погляд.
<span><span>Мне падабаюцца палявыя рамонкі і гордыя гладыёлусы.</span>
Рамонкі - гэта нязменныя кветкі нашых Лугавы. Існуе шмат разнавіднасць рамонкаў. Асабліва мне падабаюцца маленькія сонейкі, дружна сямейка раскалыханай ад ветру на высокіх тонкіх сцяблінках. Сарвешся адзін сцябло, а ў руках - цэлы букет. Лісця на такіх сцябле зусім няшмат, і іх не заўважаеш. А кожны кветка - беленькае сукенцы з жоўтай асяродак. Рамонкі - вельмі далікатныя і трапяткія кветкі. Без вады іх галоўкі нікнуць і, здаецца, вось-вось загінуць. <span>Для мяне рамонкі - увасабленне далікатнай жаноцкасці.
</span>Зусім іншая справа гладыёлусы. Гэта мужчынскі кветка. Высокай, моцна стралой ўзнімаецца ён ўверх. Паслядоўнай, адзін за адным знізу пачынаюць раскрывацца бутоны на яго сцябле. Насычаныя
тоны ў суквецці паступова пераходзяць да больш светлай афарбоўка там,
дзе кветка разгортваецца, дэманструючы складана канфігурацыю сваёй
формы. Вузкія жорсткія лісце, паднімаючыся ўздоўж сцябле, ўмацоўваюць яго. Такі кветка НЕ сагнецца нават ад моцнага ветру. <span>Для мяне ён - сімвал мужчынскі мэтанакіраванасці і стойкасці.</span></span>
Ответ:
З поўнымі кошыкамі грыбоў вярталіся сябры дамоў. На ўзлеску, сярод дубоў, стаяла невялікая альтанка, і яны прыселі адпачыць.
Памацнеў вецер. Неба зацягнулі шэрыя хмары, толькі на захадзе яснеў лапік блакіту. Ці не на дождж збіраецца? Трэба паспяшацца ў вёску. І тут хлапчукі ўбачылі вавёрачку.
Скокнула на дуб, а ў зубах – жолуд. Схавала яго ў дупло і зноў уніз па камлі спусцілася.
Дупло невысока ад зямлі, прасторнае, як кладовачка. Засунуў Алесь руку, а на дне – жменька жалудоў ляжыць.
– Трэба дапамагчы вавёрачцы, – сказаў сябрам. – Зімой не толькі арэхі, але і жалуды ёй спатрэбяцца.
І пачалі Алесь, Сцёпка і Міхась збіраць жалуды.
Дома хлапчукі не сказалі, чаму затрымаліся ў лесе. Перабіралі грыбы, і кожны ўяўляў, як радуецца жалудам у дупле вавёрачка.
Моя мама,самый прекрасный человек на свете.
Мама-это человек,который поддержит тебя всегда,поможет,и будет любить тебя вечно,каким бы ты ни был.У неё прекрасная фигура,каштановые волосы,зеленые глаза,миленький носик.Она очень добрый человек.Любящая меня и моего отца.Я всегда запомню ее в своем сердце,для меня она всегда будет жива.Она будет любимой мной всегда, даже когда мы на расстоянии,ничего не помешает тому,что я её люблю.Мама-самый прекрасный человек на свете.
Надеюсь,вам понравилось моё сочинение)))
