<span>Гэта вельмі эмацыйны аповяд , якой захоплівае адносіны бацькоў з дзецьмі. Аповяд
прымушае нас задумацца аб тым , як нельга абыходзіцца з бацькамі , што
яны значаць для нас і якую боль мы можам ім прычыніць сваімі паводзінамі
. На самай справе ён мяне здзівіў сваёй фіналлю , так як яна , на маю думку , і з'яўляецца кульмінацыяй . Сваімі паводзінамі Лаўрукі нанёс маме велізарную душэўную рану , якую ні чым нельга вылечыць . Нават
калі аднойчы ён успомніць аб сваёй маме , яму будзе сорамна не столькі
за свае паводзіны , колькі за сам факт , што Тэкля яго мама . Ён сваімі паводзінамі прымушае нас задумацца аб нашым паводзінах перад бацькамі. Хутчэй за ўсё гэта і ёсць, тое, што мяне не столькі здз</span>івіла , колькі прымусіла задумацца ...
Хлопчык сарваў (адз.л., м.р.) з дрэва чырвоны яблык. Матуля пазвала (адз.л., ж.р.) дзяцей абедаць. Дзiця добра спала ( адз.л., н.р.) ноч. Па возеры плылi (мн.л.) прыгожыя лебедзi. Дзяўчынка чытала (адз.л., ж.р.) сяброўцы цiкавую кнiжку. Вучнi правiльна рашылi (мн.л.) ўсе задачы.
Насцін дзед добры, станоўчы. Трымаецца з годнасцю. Клапоціцца аб Насці, займаецца гаспадаркай. Ён сумленны і справядлівы чалавек, заўсёды гатовы дапамагчы нават незнаёмым людзям, калі бачыць, што яны маюць патрэбу ў дапамозе. Ад бацькі Сержа мы даведваемся аб ім, што ён адважны, рашучы чалавек, надзейны таварыш, з якім можна смела ісці ў разведку. Ён жа распавядае Насці пра бацьку Сержа, што цаніў і любіў яго, як сына, як роднага. Такім чынам, можна зрабіць выснову, што Насцін дзядуля сардэчны, спачуваючы чалавек. Таксама і ў яго стаўленні да дзяцей мы бачым, што ён заўсёды гатовы абараніць слабага. Насця ставіцца да дзеда з вялікай любоўю і павагай.
Здаецца, колькі ёсць сяброў..
На пальцах iх не пералічыш
Мы их шануем, беражэм любоу,
Заўсёды прыйдзем, як яны паклічуць.
З дзяцінства дружым, з школьнага парога,
Усё такия близкия, радныя,
И тольки у горы и бядзе мы пазнаем,
Дзе сапраўдны сябар,
А дзе проста так.. Чужыя.
У смутку и тузе шукаем дапамоги,
З надзеяй набираем нумар тэлефона,
Усим тым, кали яшчэ у дзяцінстве,
Ишли так весела са школы мы дадому,
И атрымаецца, што вось адзин з ста
Усих тых сяброу, яких личыли,
Далонь нам працягнуу дабра,
А дзе падзеліся з ким так дружыли?
Сапраўдны сябар - у бядзе,
Сапраўдны сябар - у добрай радзе,
Сапраўдны сябар хутка прыбяжыць, прыйдзе,
Няхай такия будуць у кожнай хаце!
Хлопцы з усіх ног <u>бягуць</u> па дарозе.
Мама запытала, што мы хочам сёння <u>есці</u>.
Я <u>дам</u> табе свой падручнік, але ты павінен паабяцаць, што вернеш мне яго заўтра.
Суп, што ты <u>ясі</u>, так смачна пахне, што мне таксама захацелася.