<span /><span>Зіма - чароўны час года. Мне падабаецца, калі на вуліцы ясная марознае надвор'е і падае снег. На вокнах з'яўляюцца мудрагелістыя малюнкі. Калі ўсе вакол становіцца белым, здаецца, што ты трапіў у зімовую казку. Узімку можна катацца на санках, лыжах, гуляць у снежкі і ляпіць снегавікоў.
Калі зімой на вуліцы моцны мароз, то спачатку нават не хочацца выходзіць з дому. Аднак калі ідзеш па заснежанай вуліцы, а снег пад нагамі весела рыпае, на сэрцы становіцца так радасна! Галоўнае ў такое надвор'е - не стаяць доўга на адным месцы. Калі рухаешся - ходзіш, бегаеш, катаешся на санках - змерзнуць немагчыма!
У студзені мы адзначаем самыя цікавыя святы - Новы год і Каляды. У гэты час збіраюцца ўсе блізкія і сябры, а мама рыхтуе смачныя стравы. Мне падабаецца, калі падчас зімовых святаў у вокнах ўсіх кватэр міргаюць рознакаляровыя лямпачкі. Самае прыемнае ў навагодніх святах - дарыць і атрымліваць падарункі. Раней я верыў, што іх прыносіць Дзед Мароз, і пісаў яму лісты. Аднак і атрымліваць падарункі ад бацькоў вельмі цікава!
Зіма дорыць нам шмат прыгажосці і весялосці. Нягледзячы на халады, можна праводзіць час з карысцю для здароўя, а таксама больш увагі надаць сваім блізкім людзям. А, акрамя таго, варта памятаць, што зіма не вечная і хутка прыйдзе цёплая, пяшчотная вясна<span>.
Перевод на русский:
Зима - волшебное время года. Мне нравится, когда на улице ясная морозная погода и падает снег. На окнах появляются причудливые рисунки. Когда все вокруг становится белым, кажется, что ты попал в зимнюю сказку. Зимой можно кататься на санках, лыжах, играть в снежки и лепить снеговиков.
Когда зимой на улице сильный мороз, то сначала даже не хочется выходить из дома. Однако когда идешь по заснеженной улице, а снег под ногами весело скрипит, на сердце становится так радостно! Главное в такую погоду - не стоять долго на одном месте. Когда двигаешься - ходишь, бегаешь, катаешься на санках - замерзнуть невозможно!
В январе мы отмечаем самые интересные праздники - Новый год и Рождество. В это время собираются все близкие и друзья, а мама готовит вкусные блюда. Мне нравится, когда во время зимних праздников в окнах всех квартир мигают разноцветные лампочки. Самое приятное в новогодних праздниках - дарить и получать подарки. Раньше я верил, что их приносит Дед Мороз, и писал ему письма. Однако и получать подарки от родителей очень интересно!
Зима дарит нам много красоты и веселья. Несмотря на холода, можно проводить время с пользой для здоровья, а также больше внимания уделить своим близким людям. А, кроме того, стоит помнить, что зима не вечна и скоро придет теплая, нежная весна.
</span></span>
3 неразвитых
1. Наступила восень
2. Иду дахаты
3. Люблю матулю
3 развитых
1. Я люблю цукерки з арэхами
2. Мая любоу , мая крана Беларусь
3. Распрануушыся, хлопчыки пайшли купацца
Только русские
Повторение - мать учения
Сделал дело - гуляй смело
Бабьи сборы – гусиный век
Жили славой, а умерли – чужой саван
На брюхе шелк, а в брюхе-то щелк
Пушинка к пушинке – и выйдет перинка
Три бабы – базар, а семь – ярмарка
Женские умы – что татарские сумы
Женский обычай – слезами беде помогать
Родись человек – и краюшка хлеба готова
Родится роток – родится и кусок
Хлеб да живот – и без денег живет
Голод – сварливая кума: грызет, поколь не доймет
Сыт конь – богатырь, голодный – сирота
Пока и мы человеки – счастье не пропало
Иное время – иное бремя
Серенькое утро – красный денек
Поглядишь – картина, а разглядишь – скотина
В праздник – Груша, а в будень – клуша
Леп - корань, ей - суфікс, леп - аснова
2. Супярэчлiвасць характару Тулягi у камедыi Кандрата Крапiвы "Хто смяецца апошнiм".
У камедыi Кандрат Крапiва (К. К. ) ставiць i вырашае праблему духоунага выпрамлення i аднаулення чалавека ва умовах сацыяльнага грамадства на вобразе Тулягi. Драматург паказвае, што Туляга -- чалавек крыштальнай сумленнасцi, але вялiкi баязлiвец. Калi Гарлахвацкi перыядычна запалохваючы i шантажыруючы, спрабуе схiлiць на несумленны шлях Тулягу, ен адважваецца зауважыць нахабнiку, што пiсаць навуковую працу для iншых -- учынак несумленны, дрэнны. I няхай сабе пярэчанне Тулягi вельмi нясмелае, але сам факт, што да смерцi запалоханны чалавек усе ж адважваецца на гэта, з'яуляецца сведчаннем яго высакароднасцi, маральнай чысцiнi. Бессаромнасць Гарлахвацкага вельмi узрушыла i абурыла Тулягу, але ен пакуль што не адважваецца каму-небудзь расказаць усе, бо не упэунены у сваей праваце. К. знарок ставiць Тулягу у недарэчныя, смешныя сiтуацыi, каб найбольш моцна ударыць па баязлiвасцi Тулягi. Туляга лiчыць свае становiшча трагiчным, з якога няма выйсця, i трацiць спакой i сон. Гэта усе можна прасачыць у сцене, дзе Туляга з рознымi агаворкамi расказвае Левановiчу пра усе сваi няшчасцi. Адчуушы сяброускую падтрымку Веры, Чарнавуса i iншых супрацоунiкау iнсцiтута, Туляга пачынае разумець безпадстаунасць свайго страху. Ен узяуся пiсаць для Гарлахвацкага працу пад выглядам таго бездапаможнага запалоханага Тулягi, якiм дырэктар яго бачыу. Але пры гэтым думае: "Цяпер жа я табе напiшу навуковую працу! Насмяяуся ты з мяне, абняславiу перад людзьмi, пасмяюся ж i я з табе". У яго нараджаецца вялiкi гнеу да праудзiсвета, нахабнiка i кар'ерыста, рашучасць абавязкова яго выкрыць, адпомсцiць за тое зняважанне, крыуду, якiя цярпеу Туляга ад дырэктара. У канцы п'есы адбываецца духоунае аднауленне i перараджэнне Тулягi, яго радасць, гордасць ад здзейсненага i поунае выкрыцце невуцтва Гарлахвацкага. Туляга канчаткова пераадольвае сваю безгрунтоуную баязлiвасць i становiцца нармальным чалавекам, гатовым змагацца з такiмi людзьмi, як Гарлахвацкi.
