<span>1) Выступалі цёмна-сінія сцены высокіх лясоў, прыгожа раскіданых на бясконцых прасторах зямлі.
2) Моцныя дубовыя дошкі, збітыя ўпрытык, апаясвалі сядзібу.
3) Седзячы на галінцы, працяжна пасвістваў шпак.
4) Дарога, шчыльна зарослая травой, падымалася ўгару.
5) Цёмна-ліловая хмара, глуха вуркочучы, цягнецца да сонца .
6) Ад лугавых узгоркаў, бязлітасна выпаленых сонцам, ужо дыхала сумным настроем восені.
7) Даверху нагружаныя жытам вазы разносяць цяжкі скрып па шляху.
8) Недалёка ад берага, прыціскаючыся да пясчанага дна, чародкамі плавалі нейкія маленькія рыбкі.</span>
[б] [е] [с] [ч] [а] [л] [а] [в] [е] [ч] [н] [ы], р а с ш у м е ц ц а, з д з и в и ц ь, р а, з мяккая, е з д, з а ц в я р д з е ц ь, з в я з а ц ь, а д т а потом и ц ь. Держи.
Памятью нацыональному белорусскому писателю .
Суффиксы в словах: Гара, нара, пара, сам, сум, сом, група, груша, Грыша, сена, вена, Лена, ліска, леска, ласка.
Monstr2114 [310]
Из данных слов только в одном есть суффикс -лис-К-а.
Слово лес-к-а также подходит, если учесть, что оно произошло от устаревшего слова"леса".
В остальных словах суффиксов нет