1. З міру па нітцы - і клубок назбіраецца
2.Сем разоў адмерай, адзін раз адрэж.
3.Новых сяброў не забывай, а старых набывай.
4.Дзе гаспадар ходзіць,там жыта родзіць.
5.Слова , як птушка: выляціць-не зловіш.
7. Не вер казлу у капусце, а вауку сярод авечак.
1)Лёгка, добра было на душы, і, калі б не клопат, выкліканы заданнем, якое я атрымаў, можна было б цалкам аддацца сузіранню таго, як хораша надыходзіла маладая вясна.
2)Неба было чыстае, сонца свяціла ярка, аднак не грэла: надыходзілі самыя марозныя дні зімы.
3) Мікола не адказаў, але па яго суровым позірку яна прачытала, што ён не пахіснуўся, і адчула: з ім будзе цяжка.
4)Перадасенняе сонца, хоць яно і здаецца цёплым і яркім, усё ж грэе толькі з тога боку, куды падаюць промні, а ў цяньку яго быццам і няма: павернешся спінаю ад сонца, адразу ж адчуеш халадок.
Аднойчы я ішоў са школы і ўбачыў маленькага шчанятка. Ён выглядаў бездапаможным і замерзлым, быў вельмі галодным і брудны. Мне яго стала шкада. Я падабраў гэтага малога і панёс дадому. Калі я прыйшоў дадому першым жа справай адразу спытаў у бацькоў, ці можна мне ўзяць яго ў нашу сям'ю. Яны з забеспячэннем пагадзіліся, але што б за ім добра даглядаў. І я хутка пабег яго карміць, памыў яго, і назваў Тузікам. Тузіку спадабалася як я яго назваў. Тузік радасна цяўкнуў адказ на яго мянушку і заматляў хвастом. Калі Тузік падрос мне можна было яго выгульваць я кожны дзень выводзіў яго гуляць. Мы з Тузікаў сталі самымі вернымі і лепшымі сябрамі.
Мова шла домой потом ей на встречу шел мужик и сказал ты что тут ходишь это мой раен, Мова ответила: кто это сказал мужтк: ты что с ума сошла я старше тебя и девочка сказала девочки! И вылетили из кустов 21 девочка и сказал топ
за - прыстаўка
раст - корань
а - суфiкс
юць - канчатак
аснова - зараста
па - прыстаўка
жаўц - корань
е - суфiкс
л - суфiкс
i - канчатак
аснова - пажаўце (формаўтваральны суфiкс -л- у аснову не ўваходзiць)
