Ляснічы, лясніцтва, лясны, пралеска, узлессе
Фуфуфу Все кто из Дзержинска, да и ещё с 4 школы, должны думать сами!)
2. Супярэчлiвасць характару Тулягi у камедыi Кандрата Крапiвы "Хто смяецца апошнiм".
У камедыi Кандрат Крапiва (К. К. ) ставiць i вырашае праблему духоунага выпрамлення i аднаулення чалавека ва умовах сацыяльнага грамадства на вобразе Тулягi. Драматург паказвае, што Туляга -- чалавек крыштальнай сумленнасцi, але вялiкi баязлiвец. Калi Гарлахвацкi перыядычна запалохваючы i шантажыруючы, спрабуе схiлiць на несумленны шлях Тулягу, ен адважваецца зауважыць нахабнiку, што пiсаць навуковую працу для iншых -- учынак несумленны, дрэнны. I няхай сабе пярэчанне Тулягi вельмi нясмелае, але сам факт, што да смерцi запалоханны чалавек усе ж адважваецца на гэта, з'яуляецца сведчаннем яго высакароднасцi, маральнай чысцiнi. Бессаромнасць Гарлахвацкага вельмi узрушыла i абурыла Тулягу, але ен пакуль што не адважваецца каму-небудзь расказаць усе, бо не упэунены у сваей праваце. К. знарок ставiць Тулягу у недарэчныя, смешныя сiтуацыi, каб найбольш моцна ударыць па баязлiвасцi Тулягi. Туляга лiчыць свае становiшча трагiчным, з якога няма выйсця, i трацiць спакой i сон. Гэта усе можна прасачыць у сцене, дзе Туляга з рознымi агаворкамi расказвае Левановiчу пра усе сваi няшчасцi. Адчуушы сяброускую падтрымку Веры, Чарнавуса i iншых супрацоунiкау iнсцiтута, Туляга пачынае разумець безпадстаунасць свайго страху. Ен узяуся пiсаць для Гарлахвацкага працу пад выглядам таго бездапаможнага запалоханага Тулягi, якiм дырэктар яго бачыу. Але пры гэтым думае: "Цяпер жа я табе напiшу навуковую працу! Насмяяуся ты з мяне, абняславiу перад людзьмi, пасмяюся ж i я з табе". У яго нараджаецца вялiкi гнеу да праудзiсвета, нахабнiка i кар'ерыста, рашучасць абавязкова яго выкрыць, адпомсцiць за тое зняважанне, крыуду, якiя цярпеу Туляга ад дырэктара. У канцы п'есы адбываецца духоунае аднауленне i перараджэнне Тулягi, яго радасць, гордасць ад здзейсненага i поунае выкрыцце невуцтва Гарлахвацкага. Туляга канчаткова пераадольвае сваю безгрунтоуную баязлiвасць i становiцца нармальным чалавекам, гатовым змагацца з такiмi людзьмi, як Гарлахвацкi.
Залаты месяц быццам блискациць у начным небе. Настауница личыць, што трэци клас здольным. Кветки маку быццам гараць у прасторным поли. Галоука капусты была вельми цяжкай для пяцигадовай Волечки. У калгасе поуным ходам кипиць работа. Светлыя успамины засталися пасля экскурсии у Старажытны горад Турау.
Каждый год мы с родителями очень любим ходить за грибами. и вот однажды ранним утром мы пошли в лес. Не доходят до леса по дороге я видел очень много цветов, красивых деревьев и кустов. все краски природы говорили сами за себя, они были прекрасны. а перед входом в лес я увидел полянку с подберёзовиками, они как будто смотрели на меня и просили положить их в корзину. их было на той поляне очень много. чуть зайдя в лес я с родителями обнаружил, что там ещё больше грибов. а самое главное они все разные: подосиновики, подберёзовики, лисички, опята, боровики. каждый грибочек по своему прекрасен, одни кучкуются друг с другом, другие как будто выкладывают дорогу в глубь леса, к новым грибам и ягодам. А какие же красивые у грибов шляпы были, друг от друга отличаются. собирать их одно удовольствие. к обеду мы уже успели вернуться домой с полными руками. надышавшись свежим воздухом и на собиравши не покладая рук. сейчас жду опять такого времени, что бы выбраться в поход за грибами.