Кожны чалавек хоча мець шмат грошай. Але трэба яны яму? Грошы,багаце могуць самсавать чалавека.Ен стане пцсты,да ў яго буде шмат сяброў,але яны яму не дапамогуць у кепскую хвіліну. Нашто,чалавеку жыць з пустым сэрцам і душою. Трэба цаніць не багаце,а тое,што есць у цябе сення і чаго можа не стаць заўта...
<span>«Ну і паслаў ж ім бог дзіцятка! Не дзіця, а камяк голых нерваў. Палкі. Калючы. Кемлівых. У нас гэтых разумнікаў не бывае, а калі дзе і трапіцца, то пра такі звычайна кажуць: малады, ды ранні ». "... ён - ня матэматык, не музыка, ня шахматыст, ня паліглот, а зусім нечакана - вундэркінд-палітык».
</span><span>Сын - цэнтральны персанаж гэтай п'есы. Вельмі складаны, супярэчлівы, шматпланавы вобраз. І, вядома, вельмі ўмоўны. Ён жыве ў сям'і, абсалютна пазбаўленай якіх-небудзь прыкмет маралі. І ў выніку такога выхавання з часам ён прыходзіць да высновы, што для дасягнення жыццёвага поспеху чалавек павінен займацца шантажом, падманам, крывадушнасцю, быць подлым і беспрынцыпны. Ён вучыцца быць такім, пастаянна практыкуецца ў гэтых навыках - для пачатку ў сям'і сваіх бацькоў, а ўжо потым пераносіць іх у палітыку.
</span><span>У канцы, на шчасце, Сын становіцца звычайным падлеткам і разумее, што яго сям'я глыбока заганная. Але для таго, каб прыйсці да гэтага разумення, ён перажывае сапраўдную трагедыю, таму што ў яго ёсць сястра, якая падбірае тыя яго якасці, якія ён адкідвае прэч, як непатрэбныя: дабрыню, шчырую сумленнасць, ласку. Ён лічыць, што яны перашкодзяць яму стаць тым, кім ён хоча стаць, а яна перакананая, што без гэтых якасцяў - чалавек не паўнавартасны.
Таму я прыйшоў да высновы, што Сын - хутчэй геній зла, таму што зло вельмі вынаходліва і тонка можа хавацца пад маскай дабра, шчырасці і разумення.</span>
Да ночы з'яуляецца буйная раса ци туман-быць добраму надвор'ю.Яуленне выликай колькасци павукоу прадказвае праясненне надвор'я.У запас не пад'яси и не выспишся.Адным канем усе поле не аб'едеш.
