Як сустракаць гасцей
Для стварэння ў гасцей добрага настрою, трэба ветліва і ветліва сустрэць іх.
Запрашаючы гасцей на сняданак, абед, вячэра ці чай, варта дамовіцца за некалькі дзён, каб госці загадзя маглі падрыхтавацца да сустрэчы.
Калі па якім то прычынах адзін з запрошаных не можа прыйсці, ён абавязаны паведаміць пра гэта гаспадароў загадзя. Пры гэтым ён зусім не абавязаны падрабязна тлумачыцца, а гаспадарам лепш не высвятляць з настойлівасцю прычыну адмовы.
Прыходзіць у госці трэба сапраўды ў паказаны час, у лепш раней на 5-10 мін. Спазненне ва ўсе часы лічылася дурным тонам. І ўжо зусім непрыстойна, калі спазняецца сам гаспадар.
Спазняўся госця можна чакаць не больш за 10 хвілін і запрашаць ўсіх да стала.
Калі госці ўжо сядзяць за сталом, спазніўся павінен падысці да гаспадароў і папрасіць прабачэння. Гаспадары пры гэтым не ўстаюць са сваіх месцаў і не высвятляюць прычыну затрымкі госця.
Сустракаюць гасцей, як правіла, гаспадар з гаспадыняй або адзін з іх.
Калі ў госці прыходзяць муж з жонкай, то першай вітаецца з гаспадарамі жонка. Калі запрошана шмат гасцей, не абавязкова знаёміць усіх адзін з адным: дастаткова прадставіць усім які ўвайшоў, назваўшы яго імя, імя па бацьку і прозвішча. Можна згадаць пры гэтым "мая сястра", "мая сяброўка".
У сваю чаргу зноў прыйшоў не абавязкова вітацца з кожным за руку. Дастаткова зрабіць усім агульны ківок галавой.
Калі гасцей сабралася ўжо больш за палову, можна прапанаваць ім астуджаныя сокі. У гэты час госці могуць у больш свабоднай абстаноўцы пагутарыць, бліжэй пазнаёміцца адзін з адным.
Пры знаёмстве першымі працягваем руку женщина.Если ж яна не працягне рукі, не трэба прымушаць яе да гэтага.
Чакаючы запрашэння да стала, мужчыны, за выключэннем пажылых, як правіла, стаяць, а жанчыны могуць сядзець.
Калі збяруцца ўсе госці, гаспадыня ці гаспадар запрашае іх да стала.
Я заўсёды марыў пра сабаку. Але бацькі не хацелі мне яго купляць. Яны лічылі, што я недастаткова адказны. Яны думалі, што я не змагу сам за ім даглядаць, і ім давядзецца гуляць з ім рана раніцай і позна ўвечары ў любое надвор'е. Яны, вядома, мяне недаацэньвалі, але іх можна зразумець.
І вось у мінулым годзе за добрую вучобу мне нарэшце набылі сабаку. Яго парода - нямецкая аўчарка. Ён вельмі падобны на сабаку з фільма "Камісар Рэкс". Таму назваў я яго Рэксам. Ён такі ж разумны. Я з першага дня пачаў з ім займацца, дрэсіраваў яго. Зараз мой Рэкс ўжо ўмее падаваць лапу і голас. Я збіраюся яшчэ навучыць яго камандам "памры!" і "месца!". Каманды "фу!" і "апорт!" ён ужо ведае.
Рэкс вялікі. Ён ростам мне амаль па пояс. Ён добра сілкуецца, таму ў яго гладкая і шаўкавістая шэрсць. Мы сочым за яго рацыёнам. У Рэкса заўсёды збалансаванае харчаванне з вялікай колькасцю вітамінаў.
У Рэкса вялікія вострыя зубы. Ён з такой лёгкасцю распраўляецца з косткамі, што становіцца трошкі страшнавата. Але ён на самай справе настолькі добры пёс, што сябруе з усімі суседскімі катамі.
Хоць я ведаю, што Рэкс ніколі нікога не пакрыўдзіць, я ніколі не выводжу яго гуляць без ланцужка і намысніка, таму што ён вялікі і можа напалохаць людзей, асабліва дзяцей.
<span>Я люблю свайго сабаку. Мне вельмі весела праводзіць з ім час. Ён мой лепшы сябар.</span>
<span>"Прывітанне ўсім аматарам футбола!!! Мы вядзем прамую трансляцыю центральнага матча тура. Вось гучыць свісток галоўнага суддзі матча, і гульня пачынаецца. І адразу ж каманда накіроўвае мяч у бок варот суперніка. Небяспечны момант... Усё, можна выдыхнуць - забіць мяч у вароты не атрымалася, бо цудоўна згуляў варатар. Вось ён уводзіць мяч у гульню. З мячом вельмі ўдала сустракаецца паўабаронца, аддае перадачу на ход нападаючаму, той "цягне" мяч па левым флангу, змяшчаецца ў цэнтр штрафной, абыгрывае абаронцу суперніка і б'е па варотах. Шкада, што пасля такой выдатна праведзенай камбінацыі, мяч усё ж такі размінуўся са створам варот. Так, прайшло яшчэ зусім мала часу ад пачатку гульні, а мы ўжо з Вамі сталі сведкамі дзвюх вельмі "вострых" атак футбалістаў гуляючых каманд. Значыць, цікавая гульня чакае сёння нас з Вамі ...".</span>
