Майго сябра клічуць андрей. у яго блакітныя вочы, светла-карычневыя валасы. яму 12 гадоў ён невысокага росту і спартыўнага целаскладу.
<span>У паэме Янкі
Купалы “Магіла льва” два галоўныя героі – Наталька і Машэка. Машэка – асілак,
які з маленства быў мацнейшым за сталых людзей. Ён вырас волатам незвычайнай
моцы і незвычайнага росту. Сілу сваю ён укладаў у працу і быў мірным і добрым хлопцам.
Да той пары, пакуль Наталька не здрадзіла яму, выбраўшы за мужа замест Машэкі
багатага пана. З той пары Машэка пераўтварыўся ў пачвару. Ён сышоў у пушчу і
стаў страшэнным злодзеям, забойцай, страшыў усіх навокал і не шкадаваў нікога. Самотны,
пакрыўджаны, бязлітасны – такім паказвае нам Купала Машэку. Асілак, які павінен
быць накіраваць сваю сілу дзеля
дабрабыту простага люду пераўтвараецца ў ворага. </span>
<span>
</span>
Вобраз Наталькі ў
паэме можна назваць супярэчлівым. Спачатку яна быццам кахае Машэку і збіраецца
выйсці за яго замуж. Але калі той з’язджае на працу, каб зарабіць грошай на
вяселле, яна сустрэла багатага паніча і кінула Машэку. Такая дзявочая здрада і
абудзіла пачвару ў Машэку. Але, паводле Купалы, Наталька ў гэтай здрадзе не была
вінная: яе падманам і панскімі заляцаннямі прымусілі адмовіцца ад каханага
Машэкі. У выніку, дзяўчына не стрывала. Калі яны з Машэкам сустрэліся ў лесе,
той быў вельмі шчаслівы. Але Наталька схапіла нож і ў адначассе зарэзала
Машэку, які столькі зла спрычыніў людзям навокал.
<span>
</span>
<span>Рамантычная
гісторыя кахання Наталькі і Машэкі апынулася крывавай драмай. У вобразах
Наталькі і Машэкі Купала паказаў нам народныя характары і папярэдзіў, да якой
бяды можа давесці крыўда. </span>
Зіма амаль заўсёды прыходзіць раптоўна. Ціха і ўрачыста. Усё ў прыродзе замірае ў прадчуванні яе прыходу. Зямля, растузаная восеньскімі халоднымі дажджамі, начамі замярзае ледзяной скарынкай, ператвараючыся ў суцэльную непраходную золь. І здаецца, што цяжкім чорным хмарам канца не будзе, і ніколі ўжо не адступіць глейкая шэрая моразь. Але нешта мяняецца, становіцца яшчэ больш цямнее, паветра згушчаецца наэлектрызаваным прадчуваннем. Вось менавіта тады, калі напружанне дасягае невядомай мяжы, прыходзіць зіма. Замест дажджавых кропель свінцовыя хмары пачынаюць губляць снег. Спачатку рэдкія, нясмелыя сняжынкі ласкава кладуцца на зямлю. Паступова сняжынак становіцца больш, ім становіцца цесна, яны зліпаюцца ў шматкі, а хмары, моўчкі, з надзелены спяшаюцца абсыпацца на зямлю снегам. Зямля хутка пакрываецца тоўстай пухнатай коўдрай. Усе тоне ў белізне — і зямля, і неба. І, здаецца, што прырода уздыхае з палёгкай — зіма прыйшла ! І здараецца цуд ! Празь дзірку ў схуднелай хмары прарываецца сонечны прамень! Яркі, магутны, пераможна-радасны! І ўсё выбухае мірыядамі іскрыстых
Минск - сталица Рэспублики Беларусь.Ен з'яу́ляецца буйным , промысловым и транспортным центрам.Тут есць метро , аэрапорты(Н), чышуначны и ау́тобустыя вакзалы(Н).На заводах вырабляюць машыны(В) , будау́ничыя матэрыялы(В) , электронный прыборы.У Минску працуюць тэатры(Н), кинатэатры(Н), библиатэки(Н) и музеи (Н).Гараджане(Н) и госци (Н) сталица наведваюць парки (В) , спарьыуныя комплексы (В).
<span>Дорога жизни» 1950;
«Твёрдым шагом» (1954).
Роман «Когда сливаются реки» 1957;
«Пахнет чабрец», 1959</span>
