Чатыры нагі, а не звер. Ёсць пер'е, ды не птушка? (Ложак)
Два брушка, чатыры вушка. (Падушка).
Два блізнюка – два браціка верхам на нос садзяцца.(Акуляры).
Чатыры нагі мае, а хадзіць не можа.(Стол).
Два браты праз дарогу жывуць, а адзін аднаго не бачаць.(Вочы).
Сотня зубоў, а нікога не есць.(Грабянец)
<span>Гэта вельмі эмацыйны аповяд , якой захоплівае адносіны бацькоў з дзецьмі. Аповяд
прымушае нас задумацца аб тым , як нельга абыходзіцца з бацькамі , што
яны значаць для нас і якую боль мы можам ім прычыніць сваімі паводзінамі
. На самай справе ён мяне здзівіў сваёй фіналлю , так як яна , на маю думку , і з'яўляецца кульмінацыяй . Сваімі паводзінамі Лаўрукі нанёс маме велізарную душэўную рану , якую ні чым нельга вылечыць . Нават
калі аднойчы ён успомніць аб сваёй маме , яму будзе сорамна не столькі
за свае паводзіны , колькі за сам факт , што Тэкля яго мама . Ён сваімі паводзінамі прымушае нас задумацца аб нашым паводзінах перад бацькамі. Хутчэй за ўсё гэта і ёсць, тое, што мяне не столькі здз</span>івіла , колькі прымусіла задумацца ...
Таму шта апечатка. Аўторы бязграматныя. Радзіма слова з вялікай літары заўсёды!
Гаспадарыць - адз.лiк, цяпер.час
цвiтуць - мн.лiк, цяпер.час
мiне - адз.лiк, буд.час
ляжа - адз.лiк, буд.час
выйдзеш - адз.лiк, буд.час
здзiвiшся - адз.лiк, буд.час
стане - адз.лiк, буд.час
У лесе гаспадарыла залатая восень. А ў вясковых садах i агародчыках яшчэ цвiлi вяргiнi, астры, флёксы. Але мiнуў дзень-другi, i нечакана ўначы лёг першы зазiмак. Выйшаў ранкам з дому на вулiцу i мiжволi здзiвiўся. Усё навокал стала бялюткiм ад шэранi.
