У мяне ёсць свой пакой. Яна прасторная, амаль квадратнай формы. Калі я ўваходжу ў гэты пакой, то ў вочы адразу кідаецца вялікае металлопластіковых акно. Яно выходзіць у двор. На падаконніку стаяць у чыгунах кветкі. Мне падабаецца зімовымі вечарамі любавацца іх зелянінай. У пакоі светла-зялёныя шпалеры і зеленаватыя шторы на акне. Столь высокі белага колеру. Да яго прымацавана невялікая яркая люстра з трыма плафонамі. У пакоі сучасная мэбля светлых тонаў. Справа ад дзвярэй доўгі кампутарны стол і крэсла. На стале кампутар, мае падручнікі, школьныя сшыткі. Справа ад дзвярэй высокая мэблевая сценка. У ёй захоўваецца пасцельная бялізна, мае рэчы. На паліцах стаяць кнігі, фотаальбомы, сувеніры. Уздоўж сцяны размяшчаецца шырокая светла-зялёная сафа. Падлогу ў маім пакоі пакрыты ламінатам. Ён светла-карычневага адцення. На ім ляжыць невялікі пухнаты кілімок. Мне падабаецца на ім часам пасядзець і пагартаць часопісы. Мая пакой светлая і ўтульная. Мне падабацца ў ёй і адпачываць, і вучыць урокі, і праводзіць вольны час з сяброўкамі. Я вельмі люблю сваю пакой.
Лiстапад абтрасае з дрэу i лiстоту. Стаяць бязветраныя ,цiхiя днi. Неба зрэдку усмiхнецца пяшчотнай ,жауцiзной зары i тут жа патухне.
Прыстауная лесвiца - гэта драбiны.
Лепей у сваiх людзях з голаду памiраць, нiж у чужых людзях золата збiраць
Прости только вот это
Двайнiком свайго непасрэднага начальнiка, яго верным слугою i надзейным памочнiкам з'яўляецца
пiсар Пiсулькiн.
Ён, як i Кручкоў, займаецца хабарнiцтвам. З вялiкiм задавальненнем пiсар прызнаецца: "Харашо быць пiсьмавадзiцелем у разумнага чалавека, маляваныя госцiкi (грошы) самi ў карман лезуць, не нада i рук выцягваць".
В. Дунiн-Марцiнкевiч у вобразах станавога прыстава Кручкова i яго памочнiка Пiсулькiна па-мастацку дасканала i знiшчальна выкрыў царскае чыноўнiцтва Расii (асноўную палiтычную апору расiйскага самадзяржаўя) , для якога характэрнымi былi хцiвасць, хабарнiцтва, грубасць, свавольства, невуцтва, п'янства.
Напэўна, па гэтай прычынё ў 1890 г. вiленскi губернатар рашуча запратэставаў супраць друкавання камедыi. I толькi ў 1918 г. выдатны твор В. Дунiна-Марцiнкевiча ўбачыў свет.