ўскоснымі<span> называюцца ўсе склоны, акрамя назоўнага (родны, давальны, вінавальны, творным і месны).</span>
Спыніўся нібы часу бег.
І толькі вецер дзьме старанна,
Бярэдзіць лечаныя раны,
Ганяе неспакойны снег.
Наўкол бялюсенькі абшар.
І да зямлі хіліцца голле.
Упала ў спячку наваколле,
Забыўшыся вясновых мар.
Аднолькава праходзяць дні.
Сціскае сэрца нешта скруха.
І прыслухоўваецца вуха
Да незвычайнай цішыні.
Беларуска мова
Ваўкавыск-горад, размешчаны ў паўднёва-заходняй частцы Гродзенскай вобласці Беларусі на рацэ Рось, адміністрацыйны цэнтр Ваўкавыскага раёна.Ваўкавыск з'яўляецца адным з найстарэйшых гарадоў Усходняй Еўропы; лічыцца, што ён быў заснаваны ў X стагоддзі.Аднак існуе мала гістарычных сведчанняў, якія адносяцца да перыяду, калі горад быў заснаваны.Працяглы перыяд датай першага згадвання ў пісьмовых крыніцах лічыўся 1252 год: у Іпацьеўскім летапісе ён згадваўся ў сувязі з уварваннем галіцка-валынскіх князёў Данілы і яго брата Васілька Рамановічаў ў літоўскія землі Міндоўга.У 1258 годзе горад захапілі войскі галіцкага князя Данііла Рамановіча.
Перевод на русский:
<u><em>Волковы́ск</em></u>— город, расположенный в юго-западной части Гродненской области Белоруссии на реке Россь, административный центр Волковысского района.Волковыск является одним из старейших городов Восточной Европы; считается, что он был основан в X веке.Однако существует мало исторических свидетельств, относящихся к периоду, когда город был основан.Продолжительный период датой первого упоминания в письменных источниках считался 1252 год: в Ипатьевской летописи он упоминался в связи с вторжением галицко-волынских князей Даниила и его брата Василька Романовичей в литовские земли Миндовга.В 1258 году город захватили войска галицкого князя Даниила Романовича.
Вобраз Вітаўта намаляваны аўтарам з надзвычайным захапленнем і любоўю. Іменна ў гэтым уладары Гусоўскі ўбачыў увасабленне вайсковай магутнасці і дзяржаўнай велічы княства Літоўскага. Князь Вітаўт паказаны ў паэме ў сваім паўсядзённым жыцці. У той час вельмі часта здаралася, што болыпае княства падпарадкоўвала сабе меншае. Побач жа з Вялікім княствам Літоўскім знаходзіліся такія магутныя дзяржавы, як Маскоўскае княства, Польскае каралеўства, якія не былі супраць таго, каб крыху пашырыць свае межы. А часам яшчэ і мангола-татары рабілі набегі. Пры такіх абставінах князь і яго дружына павінны былі быць «сцяной», за якой хаваліся ў час небяспекі жыхары княства. Разумеючы гэта, Вітаўт старанна рыхтаваў сваю дружыну і княства да будучых войнаў:
Сам гартаваны, як меч на кавалдзе паходнай,
Вітаўт і знаць не хацеў сабе болыиага шчасця,
Чым гартаваныя ў бітвах бясстрашныя раці.
Князь не звяртаў ніякай увагі на паходжанне сваіх воінаў. Для яго галоўным была доблесць кожнага дружынніка:
Ох, не любіў баязліўцаў і пестаў з магнатаў!
Будзь ты магнатам, але калі дрэйфіш у справе,
Лес незайздросны ў такога — пагарда дружыны.
Таксама Вітаўт быў чулым, справядлівым, патрабавальным і жорсткім у адносінах да злачынцаў, хабарнікаў. Усе гэтыя якасці неабходны ўладару, бо інакш просты чалавек не будзе бачыць мяжу паміж добрым і дрэнным. Так, разумеючы, якое яго чакае пакаранне, разумны ніколі не пераступіць закон. Аб вышэйадзначаных якасцях князя Вітаўта Мікола Гусоўскі піша:
Строга і крута судзіў, і пры тым — справядліва...
... Прагнасць нажыцца пад шыльдаю варты закона,
Сквапнасць — загрзбці кавалак у бліжняга зрота —
Ён тыранічнымі сродкамі так пратараніў,
Што на вякі нават завод іх вывеўся ў княстве.
Кім бы. і чым бы ні быў ён пры іншых заслугах,
Нават за гэта адно я пяю яму славу.
У сваей «Песні пра зубра» Мікола Гусоўскі параўноўвае магутнасць зубра і веліч асобы князя Вітаўта. Аўтар адносіцца да знакамітага ўладара княства Літоўскага з відавочнай сімпатыяй і вялікай пашанай.
НЕ з дзеясловами пишацца особна.