Ответ:
Талент — гэта высокі ўзровень развіцця здольнасцяў канкрэтнага чалавека, якія праяўляюцца ў творчых дасягненнях, важных з пункту гледжання развіцця культуры. У розных галінах, талент чалавека, можа выяўляцца ў розным узросце. Так, мастак валодае павышанай уражлівасцго і адчувальнасцю да ўспрымання жыцця. Яго адрознівае здольнасць перадаваць убачанае ці пачутае іншым людзям пры дапамозе слова ці фарбы, гука ці руху. Пісьменнік стваре свае кнігі на аснове высокага валодання мастацтва слова, трапнага і вобразнага. Талент — гэта здольнасць да творчасці. Прычым, ёсць меркаванне, талент гэта толькі 5% удалага твора, астатнія 95% належаць працы над сабой і сваімі здольнасцямі, іх развіццём.
Объяснение:
6 дзе сёння стаяць муры Магілёва, калісьці "драмала пушча ў сотні гоняў". У ёй жыў Машэка, "разбойнік страшны на ўвесь мір".
Даўней было шмат асілкаў. Машэка "дзіцём нясці ўжо мог калоду, якой трох сталых - не маглі". Аднак па натуры ён быў ціхі і лагодны. Змяніўся хлопец, "да крыві людской стаў ласы, сваё пакінуўшы сяло", праз дзяўчыну.
Машэка і Наталька былі аднагодкі. Сябравалі ў дзяцінстве, а "пасля і самі не спазналі", як прыйшло каханне. "Наталька ў вёсцы між сваімі найпрыгажэйшаю была". Не адзін хлопец ціха ўздыхаў па ёй, зайздросцячы Машэку.
Хлопцу выпала чарга гнаць плыты на Украіну. Вярнуўшыся ў вёску, ён даведаўся, што Наталька жыве ў доме багатага баярына, што дзяўчына "зраклася мілага свайго".
Не меў Машэка такой сілы, каб разваліць сцены замка, дзе быў вораг з яго каханай. 3 дня ў дзень хмурней ён станавіўся, расла ў ім помста.
Дачакаўшыся вясны, Машэка ўцёк у пушчу.
Спачатку дань жыццём плацілі
Яму адны багатыры,
Пасля знаходзілі ў магіле
Спачын і вёсак жыхары
Вариант текста 1:
Зіма — самае халоднае і суровае час года. Выйдзеш на вуліцу ўзімку і глядзіш на пейзаж, ад якога вачэй не адарваць. Дрэвы ў снезе, а не Зямлі ўзвышаюцца высокія гурбы, на якія глядзіш і радуешся. « Якое выдатнае час года!"- радуюцца дарослыя і дзеці, абкідваючы адзін аднаго снежкамі. Зімой можна гуляць на вуліцы і атрымліваць асалоду ад свежасцю паветра. "Для чаго існуе зіма? "- спытаюць многія з вас. Ніхто не можа адказаць на гэтае пытанне, але большасць ёй рады. У гэтым годзе зіма не такая суровая і маразы не такія ўжо моцныя, але ўсё ж гэта зіма, і яна дае аб сабе ведаць. Неяк раніцай я прачнуўся, паглядзеў у акно і ахнуў! Здавалася, што на шкле расцвілі нейкія казачныя, чароўныя кветкі . Шкла ўсе былі ў неверагодна прыгожых узорах. Я стаў уважліва разглядаць ўзоры і не заўважыў, як замечтался і трапіў у ледзяную казку. Ўзоры на вокнах былі падобныя на галінкі елак, упрыгожаныя велізарнымі дыяментамі. Часам гэтыя алмазы ператвараліся ў лалы. На адным акне лясная дарожка, якая пралягла паміж вялізнымі, серабрыстымі елкамі. Галінкі елак велізарныя і пухнатыя. Іголкі на галінках срэбныя і хрустальныя, абсыпаныя снегам. Дарожка прывяла мяне на казачную ўзлесак лесу, на якой сабралася шмат звяркоў. Вось лісічка распушыла хвосцік і абматала яго вакол шыйкі, каб не было холадна. Зайчаняты выхваляюцца адзін перад адным морквамі, якія трымаюць у сваіх лапках. Вожык частуе насельнікаў лесу крыштальнымі яблыкамі. Вакол ялінкі ў белым сукенка скачуць самыя маленькія жыхары лесу. На іншым акне была белая бяроза, принакрытая снегам, дакладна срэбрам. На яе пухнатых галінках сядзелі фантастычныя сярэбраныя птушачкі. Мне здавалася, што я чую іх крыштальны голас. Сонца пералівалася на гэтым узоры зялёнымі, сінімі, чырвонымі агеньчыкамі, быццам на небе гарэлі зоркі. Узоры на вокнах як-быццам былі распісаны чароўным мастаком. Але я то ведаў, што гэта справа рук марозу. Любавацца прыгажосцю яго працы давялося мне нядоўга: вызірнула сонейка і сваімі промнямі сагрэла акно. Раптам чароўныя малюнкі, бліскучыя галінкі ператварыліся ў раўчукі з кропель, падобных на слёзы. Прамяні сонца разбурылі ўсё хараство і прыгажосць марозных узораў на акне.
Вариант текста 2:
Вось і прайшло цёплае лета. Наступіла восень. Непрыкметна падкралася яна да нашых садам, палям гаям, лясах. Яшчэ ў канцы жніўня дрэвы пачалі пакрывацца жоўтымі лісцем, а цяпер яно ўжо блішчэла на сонцы, быццам золата. Дрэвы стаялі ў барвяных, жоўтых лісці, якія паволі спадалі долу. Зямля была пакрыта каляровымі лісцем, як быццам ідзеш па выдатным дыване. Я люблю слухаць шоргаты апалага лісця, глядзець на чароўныя роспісу восені на лісці клёну. Прамільгнула кароткае бабіна лета, пачынала павяваць холадам, змоўклі птушыныя музыкі. Вось і прыйшоў час развітвацца з залатой восенню.
Сразу расскажу о Стасе Стасе в принципе очень хороший человек Он учился как и все его Одноклассники ну то есть был хорошистом Он хоть и пилось пятиклассник но одевался в аккуратно и в школьную одежду они в кофту и у него был простой портфельчик он любил играть в футбол Митя Мы тебя тоже очень хорошее сделал ничего плохого очень жалко что у него болезнь была ведь он добился бы очень больших результатов даже если бы он заболеет он всё равно будет добиваться того что нужно выучить еще лучше домашнее задание Когда в первый раз ставь узнал аметьево болезней это было когда он позвал медь в на футбол Но ему нельзя у него лейкоз дальше Стас начал приходить к Мите в гости заботиться о нём он очень переживал когда Митя умер
1) загамоніЦЬ
2) Ціха
3) веЦер
4) падносіЦЬ
5) аДЗін
6) дабавіЦЬ
Дзеясловы пераноснага значэння: працуе мастачка восень, вецер фарбу падносіць, вецер гайдае
