Мама, я люблю цябе больш за ўсіх, няма чалавека, які мяне так любіць як ты
1. Тое ж было з народам маім.
Сякера ваеннай навалы
прайшлася бязлітасна па ім...
2. Зямля мая бой прымала
ад стара і да мала...
3. Мір асвятліў нас сваім святлом.
Грымелі ўрачыста акорды.
Толькі не быў за святочным сталом
кожны чацвёрты.
4. ... ранай адной страшэннай
на целе маёй Беларусі.
5. Лічым: кожны чацвёрты,
а той рахунак прыблізны,
а той рахунак няцвёрды,
а ўрон яшчэ больш вялізны.
6. Не забываецца той урон,
не зарастаюць прагалы...
Родная мова ўваходзіць у наша жыццё з вуснаў маці. Прыгожае гучанне роднага слова мы пачынаем успрымаць з матчы ных песень, цудоўных беларускіх казак. 3 роднай мовай мы пакідаем бацькоўскі парог
1. Акружаюць!<span>
2. </span>Колькі ўжо акружалі?<span>
3. </span>А накладную даюць на паўтары.<span>
4. </span><span>Чакалі падмогі з тылу, а там ужо немец.
5. </span>Дакапаліся!
6. <span>Далей, праз які год ці два, бацьку раскулачылі – забралі ў сельсавет увесь іхні набытак, апісалі будынкі, а самога з маткай саслалі.
7. </span><span>I калі неяк сталі арганізоўваць лыжны агітацыйны прабег на 200 кіламетраў, то ў ліку лепшых лыжнікаў запісалі і Пшанічнага.
8. </span><span>Мой год пачалі ўжо прызываць.
9. </span><span>Пасадзілі нас у КПЗ, пачалі следства.
10. </span><span>Ну, далі каму колькі.
11. </span><span>Тралявалі ў распадак.
12. </span><span>Яўны пралік, дурная задумка, нікчэмная мера, і толькі.
13. </span><span>Здымак каманды-пераможцы надрукавалі ў мясцовай газеце.
14. </span><span>Што, можа, пралетарскую рэвалюцыю рыхтуюць?</span><span>
15. </span>З першага ж удару іх тут прыб’юць, як таго камара на лбе.