Волшебное село.
Во дном селе проживали молодцы да дивчины,трудиться очень любили.Никогда не ленились,и получали удовольствие от проделанной ими работы.
Но в один ужасный день над селом возвелась огромная туча,и из-за этой тучи на молодцев и дивчин напало проклятье лени.Ничего не хотели делать,а просто хотели отдыхать.Позже все село зацвело сорняками да колючками.Так и жили несколько лет....
Но в один прекрасный день спустился на землю царь труда,и надарил людишек великой силой,сняв проклятье лени.С той поры молодцы и дивчины одумались,и начали тот час трудиться.
Молодцы стали ведра с водой от колодца таскать,да огород поливать.А дивчины ткать одежду и передавливать оливы для масел.Село ожило и в нем снова воцарилось трудолюбие!
мОлодцы (ударение на первую О)
[!] Дзейнік падкрэсліваецца адной рыскай, а выказнік - дзвюмя.
Дзейнік адказвае на пытанні: "хто?", "што?".
Выказнік адказвае на пытанні: "что зрабіў?" "что рабіў?" і др.
На перапынках у школе дзеці (дзейнік) гуляюць (выказнік), адпачываюць (выказнік). Таня (дзейнік), Света (дзейнік), Ігар (дзейнік) разам ходзяць (выказнік) у школу. Настаўніца (дзейнік) раздала (выказнік) вучням фарбы, пэндзлікі. На канікулах дзеці (дзейнік) наведаюць (выказнік) тэатр, музей, выставу. Уладзік (дзейнік) прачнуўся (выказнік), пацягнуўся (выказнік), усміхнуўся (выказнік) матулі. Бабуля (дзейнік) частавала (выказнік) ўнукаў пірагами, блінамі, мёдам. Тата (дзейнік), мама (дзейнік), дзеці (дзейнік) садзяць (выказнік) каля дома дрэвы (дзейнік).
Вобраз багоў прадстаўлены ў беларускім адзенні, быццам гэта просты народ, таксама гэта відаць па таму што я ны елі. Гэтым аўтар хацеў даказаць усяму міру што беларуская літаратура можа быць на раўне з грэчаскай і астатнімі мовамі.
Твор Янкі Купалы “Магіла
льва” быў напісаны на аснове народнага падання пра асілка Машэку. Гісторыя
кахання Машэкі з Наталькай скончылася трагічна. Машэка загінуў, а “яго высокую
магілу Магіла льва народ назваў”. Гэтая назва зараз пераўтварылася ў назву
горада Магілёў.
Напачатку твора
Машэка падаецца нам станоўчым героям. Ён асілак, працавіты, руплівы. Звычайна
асілкі ў беларускім фальклоры станавіліся на бок народу, абаранялі дабро і
справядлівасць. Але тут гісторыя паварочваецца іншым бокам. Машэка закахаўся ў
Натальку і паехаў працаваць, каб зарабіць грошай на вяселле. У гэты час
Наталька здраджвае яму і выходзіць замуж за паніча. Вярнуўшыся, Машэка ад гора
губляе розум, сыходзіць у лес і пачынае забіваць людзей. Яго каханая ў выніку
не вытрымлівае, ідзе да яго на спатканне ў лес. Машэка ўзгадвае свае былыя
пачуцці і вядзе Натальку ў сваё сховішча, дзе ўночы яна яго забівае. Але над
магілай асілка ніхто не пусціў слязінкі.
<span>
</span>
<span>Паэма Янкі Купалы
паказвае нам, якое гора можа прынесці цэламу народу асабістая крыўда аднаго
чалавека. Машэку раніла Наталька, і забыўшыся на свой род, ён пераўтвараецца ў
звера. Замест таго, каб працаваць і дабівацца праўды мірам, ён становіцца
пачварай. Справядлівасць перамагае ў ролі Наталькі, якая сталася напачатку
прычынай злобы Машэкі. Але горад ужо стаіць на крыві і шматлікія пакаленні
будуць несці памяць аб гэтай трагічнай гісторыі.</span>
У ім наша здароўе, сіла, у ім цудоўнае цяпло.
<span>Колькі рук яго гадавала, ахоўвалі, берегло. </span>
<span>У ім - роднай зямлі сокі, </span>
<span>Сонца святло вяселы ў ім.. . </span>
Уплетай за абедзве шчокі, вырастай волатам!
<span>Круглобок і маслян ен, </span>
У меру крут, посолен, -
<span>Пахне сонечным цяплом, </span>
Пахне гарачым полем. (хлеб)
<span>"Адгадаць легка і хутка: </span>
<span>мяккі, пышны і духмяны, </span>
<span>Ен і чорны, ен і белы, </span>
<span>а бывае подгорелый". (Хлеб) </span>
<span>"Вырас у поле дом. </span>
<span>Поўны дом збожжам. </span>
<span>Сцены пазалочаныя. Аканіцы забітыя. </span>
<span>Ходзіць хата ходырам на слупе золатам" (Збожжа) </span>
<span>"Ты не клюй мяне, дружа, галасісты пеўнік. </span>
<span>У зямлю цеплую пайду, да сонца колосом узыду. </span>
<span>У ім тады такіх, як я, будзе цэлая сям'я". (Зерне) </span>
"Усім патрэбны, а не кожны зробіць" (Хлеб)
Б'юць мяне кіямі, ціснуць мяне камянямі,
Трымаюць мяне ў вогненнай пячоры,
Рэжуць мяне нажамі.
За што мяне так губяць?
<span>За тое, што любяць. (Хлеб)</span>