Пабуджальныя:
Чытай як мага больш кніг.
Пераходзь дарогу толькі па пешаходным пераходзе.
Пытальныя:
Ты напісаў сачыненне па беларускай літаратуры?
Пойдзем сёння вечарам гуляць?
Апавядальныя:
Заўтра ў мяне кантрольная работа па біялогіі.
Я вельмі люблю моцныя навальніцы пасярод лета.
1. Дзядулеу
2. Наташын (жаночы род)
3. Васеу
4. Ваверчын (жаночы род)
5. Матулин (жаночы род
1 гэта народная прымета
2 гэта прыказка
3 гэта прыказка
4 гэта народная прымета
1. Па бацьку пазнаеце (2ас., мн. л., | спр.) сыноў. 2. Языком сена не накосiце (2ас., мн.л., || спр.). 3. Не пакладзеце (2ас., мн.л., | спр.), то i не возьмеце (2ас., мн.л., | спр.). 4. Калi рана ўстанеце (2ас., мн.л., | спр.), дык усё паспееце (2ас., мн.л., | спр.). 5. Колькi робiце (2ас., мн.л., || спр.), столькi зробiце (2ас., мн.л., || спр). 6. На дзень раней пасееце (2 ас., мн.л., | спр.), на тыдзень раней збераце (2ас., мн.л., | спр).
Дзень выдаўся цёплы, па-красавіцку прыпякала сонца, але быў моцны вецер. Ён гнаў па небе рэдкія белыя воблачкі , свістаў у яшчэ голых галінах прысад. Дальнія хвойнікі былі зацягнуты шызай смугой. Хутка падсыхалі дарогі, на пясчаных узгорках вецер ужо ўздымаў пыл, гнаў яго ў напоўненыя вясновай вадой лагчынкі. На вышэйшых мясцінах, дзе глеба падсыхала, аралі трактары. А з паўночнага боку хвойнікаў і ў глыбокіх ірвах яшчэ ляжаў чорны снег, спрасаваны вятрамі ,дзівосна парэзаны першымі веснавымі раўчукамі.
Саша не рызыкнуў ісці ў такі час карацейшай дарогай і пайшоў па шляху да райцэнтра, а адтуль па чыгунцы.
Ісці было прыемна і лёгка.
<span>Была хвіліна калі Сашу хацелася вярнуцца назад. Але ён адчуваў,што ісці назад будзе цяжка, а яшчэ цяжэй будзе пасля. Думкі пра Жэню не дадуць яму нi сну нi спакою, і ў сэрцы будзе расці пакутлівы смутак. Ды і нельга спыняцца на паўдарозе. Вунь ужо зусім недалёка лес. Не даходзячы да яго , трэба павярнуць па шляху направа, мінуць невялікі бор, што ўразаўся ў поле вузкай касой, а там і Ліпнікі. Бор гэты прасвечваўся з краю ў край, бо навокал было шмат пачарнелых пнёў. Надзвычай роўныя і высокія прыгажуні-сосны гойдаліся ад ветру, рыпелі і аднастойна, і ласкава шумелі сваімі верхавінамі (І. Шамякін).</span>