Ответ:Однажды, всем классом, путешествие, необычно, интересно, запомнил, особенно понравилось, раньше не знал, мне запомнилось, оставило впечатлениями на всю жизнь, обязательно, наблюдал, замечал.
Объяснение:
Расла некальки стагодзяу таму назад на пагорачку бяроза. Таушчэзная, некальки чалавек не абхапили б яе. Так павялося, што каля бярозы вяскоуцы выпускали пасвицца свиней. За свинями наглядали зауседы малыя дзеци.
Так и у той дзень усе адбывалася. Узыйшло сонца. Вакол пагорка вишчэли свинни. Сядзели ци бегли пастушкм.
1. Незнаёмец, папрасіўшы прабачэння, спытаў у нас: "Дзе знаходзіцца бліжэйшы банк?"
2. "Праходзьце ў хату", - запрасіў гаспадар.
<span>3. "Я не хачу ісці ў школу, - сказала Насця, - лепей застануся дома".</span>
Здесь будет вороны....................
У садзе на дарожцы скакалі маладыя Верабейкі.А стары верабей сеў высока на галінцы дрэва і пільна глядзіць, ці не пакажацца дзе драпежная птушка.Ляціць па задворках ястраб-разбойнік. Ён люты вораг дробнай птушкі. Ляціць ястраб ціха, без шуму.Але стары верабей заўважыў злыдня і сочыць за ім.Ястраб бліжэй і бліжэй.Адгукаліся гучна і трывожна верабей, і ўсё воробьята разам схаваліся ў кусты.Ўсё сціхла.Толькі верабей-гадзінны сядзіць на галінцы. Не варушыцца, вачэй з ястраба ня спускае.Заўважыў ястраб старога вераб'я, узмахнуў крыламі, расправіў кіпцюры і стралой спусціўся ўніз.А верабей каменем упаў у кусты.Ястраб ні з чым і застаўся.Азіраецца ён вакол. Зло ўзяло драпежніка. Агнём гараць яго жоўтыя вочы.Страпянуўся разбойнік і паляцеў далей. Зноў сеў верабей на той жа галінцы. Сядзіць і весела цвіркалі.<span>З шумам высыпалі з кустоў воробьята, скачуць па дарожцы</span>