Каго я лiчу сапраўдным сябрам У кожнага чалавека павiнен быць сябар. I не проста сябар, а сапраўдны сябар. Вы запытаецеся, чым адрознiваецца проста сябар ад сапраўднага? Наконт гэтага ў мяне ёсць уласныя думкi. На мой погляд, сапраўдным сябрам лiчыцца той, хто цябе разумев, хто заўжды гатовы дапамагчы ў бядзе, хто шчыра радуецца тваiм поспехам i, нарэшце, той, хто гатовы не толькi сказаць табе нешта прыемнае, але, калi трэба, то i справядлiва пакрытыкаваць, параiць, як выправiцца. Даволi часта я чую прыкладна такiя словы: «Якiм цяжкiм стала жыццё. Якiмi злымi зрабiлiся людзi. Не людзi, а ваўкi. Сябар сябра гатовы прадаць за кавалак каўбасы. Ды й увогуле, — пра сяброў усе забываюць». З пачутага я раблю выснову: зразумела, час, у якi мы жывём, — складаны. А сяброўства, якое прадаецца за кавалак каўбасы, нельга называць сяброўствам. А аб тым, што ўсе забываюць пра сяброў, я мяркую так: не важна бачыцца кожны дзень, часта хадзiць адзiн да аднаго ў госцi, галоўнае — прыйшоўшы да сябра са сваёю радасцю цi бядою, пабачыць у яго вачах шчырую падтрымку, радасць за твае поспехi цi спачуванне тваёй бядзе. Сапраўдны сябар зробiць усё магчымае, каб дапамагчытабе, хоць словам, хоць справай. Я шчаслiвая. У мяне ёсць сапраўдная сяброўка. Яе завуць Лера. З Лерай я магу падзялiцца i болем, i радасцю, i трывогай, i няўдачай. Упэўнена — яйа са мною таксама. Не адзiн раз Лера дапамагала мне знайсцi выйсце з цяжкага становiiнча, заўсёды раiць, як зрабiць лепш. Не так даўно я хварэла. Да мяне зайшлi мае аднакласнiцы. Сярод iх была i Лера. Дзяўчаты збiралiся пайсцi ў кiно. Расказвалi, колькi цiкавага чулi пра новы фiльм. Мне было сумна: таксама хацелася на вулiцу. Развiтаўшыся, усе пайшлi. Лера засталася. На мае запытанне яна сцiпла адказала: «Нешта не хочацца». А я ж добра ведаю, што пабачыць гэтую стужку Лера марыла ўжо даўно. Вы скажаце — такая дробязь не доказ сапраўднага сяброўства. А я упэўнена — яно праяўляецца менавiта ў дробязях. Мне хочацца бясконца гаварыць сваей сяброўцы: «Лера, ты самая добрая, самая чулая, самая свравядлiвая.
Сябар - чалавек, звязаны з кім-то блізкімі добрымі адносінамі, узаемнай сімпатыяй, заснаванай на ўзаемаразуменніСябар заўсёды падтрымае ў цяжкую хвіліну, дапаможа і не кіне. Сябры павінны думаць за дваіх, перажываць, спачуваць і дапамагаць у любой сітуацыі. Блізкія людзі – гэта не толькі дапамогу ў цяжкай сітуацыі, але і шчырая радасць за таварыша пры яго поспеху.
Книга — наш друг и учитель,источник знаний для школьника, студента, каждого человека. Книги открывают нам мир, помогают представить прошлое, заглянуть в будущее. Любовь к книге начинается с детства и продолжается всю жизнь. Недаром в народе говорят:» книга учит как на свете жить.» Сколько книг надо прочитать, чтобы быть образованным, умным, мудрым, чтобы познать мир? Этого никто не знает. Читать нужно всю жизнь. Книга-это единственный учитель, с которым мы не расстаемся всю жизнь. Любите книги!
1. </span><span>Неба спрэс усцілалі хмары, сонца не паказвалася ад рання.
2. </span><span>А так шэрае непрытульнае поле захлыналася ў ветраным шолаху быльнягу ды ўкарэлага каліўя бульбоўніку на шырокай пагоркавай ніве; міжвольна карцела адвярнуцца ад ветру, тужэй захінуць полы ватоўкі і не кратацца.
3. </span><span>Толькі неяк пад вечар на гасцінцы стала вальней, рух парадзеў, гатовы зусім прыпыніцца, чырвонаармейцы пачалі паварочваць у поле абапал дарогі і разышліся ўпоперак па бульбоўніку.
4. </span><span>На сядзібе ўсё ж застаўся Пятрок - сядзібу нягожа было пакідаць без нагляду.
5. </span><span>Усё ж ёсць Савецкая ўлада, знойдзецца нейкая ўправа на тых разбойнікаў у лесе.</span>
А вы ніколі не задумваліся якую гісторыю можа ўтойваць у сабе курган? напрыклад курган Славы, што ён можа нам распавесці? паглыбімся ў гісторыю. Вялікая Айчына Вайна прыходзіла да завершению.Так у Ліпені 1944 гады пад Мінскам праводзілася наступальная аперацыя.
Тады ў асяродзі савецкіх войскаў патрапіла групоўка гітлеравскіх войск. Тады перамогай савецкіх войскаў над нямецкімі скончылася гэтая аперацыя 11 ліпеня. У гонар перамогі і быў збудаваны курган Славы.Вось што курганы нам гавораць, курганы кажуць пра нашу радзіму і яе гісторыю. Яны нагадваюць тыя важныя падзеі, пра якія мы ніколі не павінны забываць.