<span>Як хораша ў вёсцы летам! Каля ганка цвiтуць настурцыi, ляўкоi. У садзе ўжо налiваюцца сокам, чырванеюць вiшнi. На градах спеюць агуркi, памiдоры, гарох, боб. Але больш за ўсё Ясь любiць лес, луг, поле, рачулку.</span>
1Они не понимают почему она жизнерадостная, и веселая, почему такая наивная
2относится он к своему месту хорошо, поскольку ей здесь нравиться, но она не знает ничего о себе и о своем происхождении
3 сначала сказки у нее настроение хорошое веселое, жизнерадостное, она не думает о проблемах и заботах, а в конце она начала задумывацца о смысле жизни и о других персоонажах, но прежде всего о том какая же она наивная
4 не могу дать ответ
5 на ваше усмотрение, решать вам
Жылі-былі вожык ды зайчык, яны сябравалі. Аднойчы вожик пайшоў грыбы збіраць. Насустрач яму зайчык. Заяц кажа:— Што гэта ты робіш?— Збіраю запас на зіму,— адказаў вожык.— У такі цудоўны летні дзень? Усё з табою зразумела…Прыйшла зіма, ежы ў зайчыка не было,пайшоу ён да вожыка.— Прывітанне! Ці можаш ты даць мне крыху ежы?— Я яшчэ ўлетку збіраў грыбы, а ты што тады рабіў?— Бавіўся…— Добра, бяры крыху, але больш не дам!— Дзякуй табе, вожык, цяпер буду ведаць, што трэба самому пра гэта клапаціцца!І пачалі яны дзяліцца ўсім. І былі гэта верныя сябры!
1. На пяцьдзясят вёрст рэчышча быў толькі адзін паром.. . 2. Капітану (Пора-Леановічу) не вельмі верылі як нашчадку сепаратысцкай фаміліі і ўраджэнцу Магілёва. Таму "ў дапамогу яму" ...паставілі ...Юрыя Горава, карэннага русака са старой маскоўскай фаміліі. 3. ..18 жніўня на кардон прыляцеў улан на ўспененым кані і нешта хутка перадаў Пора-Леановічу. 4. Жанчына, высокая і зграбная,... стала проста ў ваду. 5. "Давядзецца чакаць да раніцы"-, сказаў Пора-Леановіч. 6. Гораў нечакана для сябе сказаў: "Іван, як пераправіцца цераз раку? " 7. "Ідзіце, "-сказаў Іван жанчыне, туды.. . Мы не можам праводзіць вас. 8.-Паспеў?-спытаў Леановіч улана. - Так точна! ..Генерал Фікельмонт выказвае вам удзячнасць за выкананы загад. 9. - Капітан Пора-Леановіч, вы нягоднік. 10. На тры крокі, -іранічна сказаў Леановіч.. . 11. Гораў удыхнуў паветра і,не цэлячыся, націснуў на курок. 12.Пора-Леановіч.. . на апошнім дыханні сказаў ясным голасам: -Дзякуй вам.. . 13.Мне ўсё жыццё будуць трызніцца тыя 10 хвілін, на якія я спазнілася. <span>14. Дай Бог, каб мае ўнукі ніколі не варагавалі з вашымі.</span>
