Часцей,здарэнне,столь,карэньчык,аб'инець,хадзьба,просьба,дзядзька,дзьмухавец
Ластаўчына шчабятанне
Люсін твар
Васілёва хата
беларуская зямля
хлебны квас
салаўіныя спевы
дзевяцігадовая дзяўчынка
драўляны стол
Жывуць у яловых лясах
Паслухаў разумных людзей
Прыляцелi з далёкiх краiн
iшоў па знаёмых вулiцах
Сумаваў без любiмых сваякоў
Убачыў верных сяброў
Разносiцца па бяскрайнiх прасторах
У чыстым полі бег ручаёк. Цякла яго вада па каменьчыках, з парожка на порожак пералівалася. То на сонейку іскрылася, то ў цяньку серабрылася, калі хмаркі сонца засланялі. Над прахалодным раўчуком ў летнюю спёку любілі лятаць птушачкі. На вярбу, што раскінулася над раўчуком, часта прылятала зязюлька. Яна гадзінамі кукавала над вадою, абяцаючы камусьці доўгія гады жыцця. У траве цвыркалі конікі. Наўкол раіліся матылькі. Я любіў сядзець на беразе ручая і назіраць, як яго струменьчыкі і хвалькі бягуць, пераліваюцца, струменяцца. Я мог гадзінамі сядзець і ўяўляць, як вада з крынічанькі бяжыць да рэчанькі і затым адтуль адпраўляецца ў далёкае падарожжа ў акіян. У такія моманты я зайздросціў гэтаму ручайку і яго волі. Хацеў бы і я з такой жа лёгкасцю ўцячы ад усяго і ўсіх і пабачыць увесь свет.