Велізарныя скрыпучыя дзверы закінутага ангара павольна адчыніліся
перад невялікай групай людзей, якія пасяліліся тут некалькі дзесяцігоддзяў
назад.
У наступную хвіліну некалькі тонкіх пальцаў пашырылі
шурпатую шчыліну праходу, цемная цень хутка слізганула ў пакоі і, праз некалькі
крокаў, ужо павісла над бестурботна спячай дзяўчынай.
Вецер напружанага чакання павольна калыхаў восеньскую траву,
бледна-рудую, як і апошнія прамяні сонца, якія запомнілі жыхары гэтых месцаў
яшчэ да таго, як неба пакрылі шэрыя хмары.
І пасля доўгага тысячагоддзя чаканняў вам усе роўна трэба
было яшчэ цэлых дзевяць дзен для таго, каб забраць тое, што па праве належыць
вам.
У чалавека былі вялікія і моцныя рукі і чорны плашч па-над
беласнежнай формы, толькі гэта і засталося ў галаве хлопчыка праз столькі
гадоў: рост, чорны плашч і рукі...
На яго паглядзела дзяўчына, твара якой быў выбелены для
надання ей больш арыстакратычнага выгляду.
Націскную літару буду пісаць вялікай
малІны рамОнкі - лімОн
ракА шАфа - кАша
мАша мілАна кОля - малакО
Добры бацька, беражливы бацька, смелы бацька, вясёлы бацька. (прости если я не так что то понял, спасибо)
<span>Адкрылася новая выстава карцін. Выстава знаёміць з творчасцю беларускіх мастакоў. Учора вучні наведалі яе.</span>
1. Аўтар у вобразе бабра раскрывае не толькі жывёльныя якасці. Галоўны герой сваімі ўчынкамі нагадвае чалавека, якога лёс прымусіў пакінуць родныя мясціны і які ў роспачы ўспамінае родную зямлю. Яднае яго з чалавекам і тое, што бабёр падобны на клапатлівага бацьку, які нясе адказнасць за сваю сям'ю. Менавіта клопат пра нашчадкаў прымушае бабра адправіцца ў рызыкоўную вандроўку.
2. Узгадаем эпізод, калі бабёр доўга ішоў пехатою праз зараснікі лубіну і ламачча, стаміўся, а потым, зусім нечакана, перад ім адкрылася палоска чыстай вады.
Аўтар псіхалагічна абгрунтавана перадае душэўны стан бабра, які "подбегам кінуўся да вады, ад радасці забыўшыся пра асцярогу, нырнуў, быццам не верыў, што скончылася яго сухая дарога". Гэты прыклад і іншыя дазваляюць сцвярджаць, што пісьменнік — выдатны псіхолаг.
3. Тое месца, дзе жыла зараз бабровая сям'я, было такім: зарослая трыснягом сажалка, побач завод, дзе рабілі газіраваную ваду. З аднаго боку стаяў "на ўзгорку бор, пад ім хат з пяць маленькае вёсачкі". Месца для жылля амаль не было. Небяспека пагражала і з боку "маленькага заводзіка". Адправіцца ў далёкую вандроўку бабра прымусіла жаданне знайсці сваё "прасторнае спрадвечнае пасяленне".
4. Бабра сагравалі ўспаміны пра тое месца, дзе ён некалі жыў. Гэта была "прасторная рака", іх "спрадвечнае месца", "дзе было так вольна і шчасліва". На тым месцы, спадзяваўся ён, у іх пачнецца новае жыццё, такое ж вольнае і шчаслівае. Там і ён будзе здаровы і "будзе жыць вечна".
5. Чалавек з'явіўся прычынай таго, што бабры былі вымушаны сысці са старога месца. Людзі " не пакінулі на рацэ ні прысадаў, ні травы, ні самое глыбокае ракі".
6. Аўтар выкарыстоўвае параўнанні (узгоркі, як горы; лубін, як дрот, дарога — прамыіна), каб апісаць поле, якое праходзіць бабёр. Дзякуючы вобразна-выяўленчым сродкам створаная ім карціна прыроды атрымалася вобразнай,выразнай, натуральнай.
<span> 7. Тэма: ахова прыроды, зберажэнне яе багаццяў (экалагічная). Галоўная думка: чалавек нясе адказнасць за жывёльны і раслінны свет.</span>
