- Прывітанне! Можна з табою пазнаёміцца?
- Канешне! Мяне Света завуць. А цябе?
- А мяне Алесь.
- Прыгожае імя.
- Мяне назвалі ў гонар дзядулі, які загінуў у час Вялікай Айчыннай вайны.
- Эх, а мяне ў гонар гераіні любімага матулінага рамана.
- У цябе таксама прыгожае імя. Вельмі мілагучнае.
- Дзякуй! Алесь, а ты з нашай школы?
- Не. Але з верасня пайду туды. Мы толькі што пераехалі ў гэты раён.
- Выдатна! Зможам часта сустракацца.
- Света, было вельмі прыемна з табою пазнаёміцца. На жаль, трэба бегчы, бо спазнюся да рэпетытара. Дай мне свой нумар. Я табе пазваню.
- Пішы: 333-44-66.
- Запісаў. Пазваню абавязкова.
- Буду чакаць. Да пабачэння!
- Да пабачэння!
1. маЛIны, раМОНкi (выдзелены нацiскныя склады)
слова: лiМОН
2. раКА, ШАфа
слова: КАша
3. МАша, миЛАна, КОля
слова: малаКО
Зярнят, зерне, зямліцу, глядзець. Зярнят, зерне- аднакаранёвыя словы
Во-первых, не предложений, а сказаў.
Вавёрка звычайная<span> — грызун з сямейства вавёркавых.</span> Гэта дробны звярок з выцягнутым стройным целам і пухнатым хвастом з «расчосам». Галава круглая, з вялікімі чорнымі вачыма. Вушы доўгія, з пэндзлікамі, якія асабліва выяўленымі ў зімовы перыяд. На мордзе, пярэдніх лапах і бруху растуць адчувальныя вібрысы. На Беларусі<span> вавёрка пашырана ўсюды, найбольш у сярэдняй паласе. Жыве пераважна ў субарах</span><span>, яловых і ялова-шыракалістых лясах, на Палессі</span><span> часта ў дубова-грабавых лясах, у дубровах, радзей у алешніках і чыстых хваёвых лясах. (Гэта напрыклад)</span>
Пробую написать на беларуском
яна дае раскрыцца чалавеку, як гаворыу Францiшак Багушэвiч " мова - гэта адзенне душы "
как то так
