Ответ:
1. 1841
2. Александр Сергеевич Пушкин.
3. Владимир Дубровский.
4. 19 глав.
7. Троекуров унизил Андрея Дубровского, в псарне. Он говорил: "собаки живут лучше чем некоторые люди"
8. Сердечный приступ.
9. Село Покровное.
10. Село Кистеневка.
11. Он не хотел чтобы его имущество было у троекурова.
12. 50.
13. На 33.
14. Антон Пафнутьич.
17. Пианино.
Что знал, то написал.
Если кушать мы не будем манку , гречу или пшёнку то здоровым нам не быть никогда !
И поэтому все дети каши кушают всегда !
Да , Да , Да !!!
... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ...
Грибоедов назвал свою пьесу комедией, и это вызывает недоумение: концовка «Горя от ума» совсем не смешная и не счастливая, как это обычно бывает в комедиях. Положительный герой Чацкий терпит полный крах: он теряет любимую девушку, его общественное служение не приносит никакого результата, напротив, его объявляют сумасшедшим, и он вынужден уехать из Москвы. Учитывая сказанное, «Горе от ума» скорее можно назвать драмой, но, внимательно проанализировав пьесу, следует согласиться с автором — он написал именно комедию.
<span>Я понимаю это выражение так и представляю
такую картину: Темные лес,есть не много синевы потому что туман.
Маленькое озеро пробивается сквозь высокие деревья и задевает их своим
длинным хвостом. </span>
Бацькі і дзеці (В. Карамазаў. “Дзяльба кабанчыка”)
У апавяданні В.Карамазава «Дзяльба кабанчыка» расказваецца пра звычайны для вясковага жыцця эпізод — дзеці прыехалі ў вёску да маці «на свежыну». Але пісьменнік звяртае нашу ўвагу на паводзіны дзяцей, іх адносіны да маці.Маці вырасціла, выпеставала трох дзяцей: Веру, Ніну і Сцяпана. Мы даведаліся, што ўсе яны добра ўладкаваліся, жывуць у горадзе, не адчуваюць сябе беднымі, а дапамагае маці толькі адзін Сцяпан. Вера і Ніна нават не адчуваюць сваёй віны за тое, што даўно не былі на магіле бацькі, забыліся туды дарогу. Не заўважаюць, што іх маці стала зусім старэнькай, а даглядае такую вялікую гаспадарку. I даглядае не для сябе, а для таго, каб дзеці, прыехаўшы, маглі чаго ўзяць. Пісьменнік не апісвае знешнасці сясцёр, а ўсю ўвагу надае адзенню малодшай сястры Ніны — белы плашчык, чырвоны берэцік, лакавыя чаравічкі. Яна прыехала не дамоў, а ў госці. Ці можна ў белым плашчыку і лакавых чаравічках дапамагчы маці па гаспадарцы? Канешне, не. Ды яна і не збіралася дапамагаць. Яе не ўразілі словы маці аб тым, што цяжка стала «цягнуць» гаспадарку — рукі ломіць і не хапае сіл. Але найбольш яскравы эпізод, які характарызуе ўсіх дзяцей — сцэна дзяльбы кабанчыка. «Смешна было глядзець, як маці бярэ з агульнай кучы кавалак, варочае яго з боку на бок, перакладае з рукі ў руку, гадаючы, каму пакласці, а сёстры і Коля ўважліва сочаць за матчынымі рукамі, маўчаць, ані слова — не да размоў…» Сясцёр і зяця турбуе толькі адно, каб толькі іх не абдзялілі. Адзін толькі Сцяпан заўважае, што маці недзе парэзала палец і ён, заматаны ў белую анучку, «падобны на белую каціную лапку». Аднаму Сцяпану няёмка, што маці ўсё мяса аддае ім, а сабе нічога не пакінула. Менш за ўсё маці думае пра сябе, а дарослыя дзеці нават не заўважаюць гэтага ў прагным жаданні атрымаць найлепшы кавалак.<span>З усіх дзяцей мне падабаецца Сцяпан. Толькі ён зразумеў сваю памылку і вярнуўся да маці. Ён не прымае жорсткасці і абыякавасці іншых дзяцей. Яму сорамна перад бацькам, што не спраўдзіў яго надзеі і з’ехаў у горад. Сцяпан — адзіны чалавек, якога і можна назваць сапраўдным сынам, а астатнія дзеці ўжо «страцілі святое штосьці», «ачарсцвелі душою».</span>