Вот перевод на белорусский :
<span>таму што </span>
Ответ:
Талент — гэта высокі ўзровень развіцця здольнасцяў канкрэтнага чалавека, якія праяўляюцца ў творчых дасягненнях, важных з пункту гледжання развіцця культуры. У розных галінах, талент чалавека, можа выяўляцца ў розным узросце. Так, мастак валодае павышанай уражлівасцго і адчувальнасцю да ўспрымання жыцця. Яго адрознівае здольнасць перадаваць убачанае ці пачутае іншым людзям пры дапамозе слова ці фарбы, гука ці руху. Пісьменнік стваре свае кнігі на аснове высокага валодання мастацтва слова, трапнага і вобразнага. Талент — гэта здольнасць да творчасці. Прычым, ёсць меркаванне, талент гэта толькі 5% удалага твора, астатнія 95% належаць працы над сабой і сваімі здольнасцямі, іх развіццём.
Объяснение:
На залітай сонцам сасне прыхарошвалася вавёрка. Бачыла, што я сачу
за ёй, і нібы старалася мне спадабацца. Трымалася велічна, грацыёзна.
Здавалася, што яна адчувала сябе гаспадыняй і заклікала мяне смялей трымацца.
Раптам яна зляцела на зямлю і хутка пабегла туды, дзе сярод лесу
віднелася шырокая прагáліна. Калі я прыбег на палянку, вавёрка сядзела сярод
малінніку. Нахіляла лапкамі галінку, каб ямчэй было браць ягады, і ласавалася
малінамі, якімі шчодра былі абсыпаны кусты.
Я хацеў абысці вавёрку, каб не спудзіць, але яна сама выскачыла з
кустоўя, уселася на зялёнай галінцы елкі і, здаецца, радавалася, што прывяла
мяне сюды, у ягады.
Калі я вылез з малінніку, ужо вечарэла. На палянцы доўжыліся цені.
Я спалохаўся, што тут мяне застане ноч, бо не ведаў, у які бок ісці дахаты.
Вобраз доктара Яраша ў рамане "Сэрца на далоні" пададзены ў развіцці: спачатку мы бачым яго маладым, у гады ВАвайны, а потым - сталым чалавекам пасля вайны. Гэта дазваляе нам ахарактарызаваць яго як цэльнага, гарманічнага чалавека, які ў гады вайны рызыкаваў сваім жыццём, з гонарам прайшоў праз усе выпрабаванні, здолеў у вельмі складаных умовах не толькі выканаць заданне, але і захаваць гонар чалавека і грамадзяніна . У пасляваенны час ён захаваў удзячнасць да людзей, якія выратавалі яму жыццё (доктара Савіча і яго дачкм Зосі) і палічыў справай гонару дапамагчы Зосі, спачатку як урач (робіць ёй складаную аперацыю) , а потым у бядзе, калі тая трапіла ў складаную сітуацыю. У яго высокае паняцце пра абавязак не толькі перад Радзімай, грамадствам, але і перад сябрамі. Ён вырасціў і выхаваў, як роднага, сына (Тараса) свайго баявога сябра, які загінуў. Гэта чалавек з высокімі маральна-этычнымі ўстоямі: ён адхіляе эратычныя прапановы сваёй калегі Тамары, чым выклікае помсту з яе боку. Ён не баіцца у адзіночку выступіць супраць начальства, супраць агульнапрынятых поглядаў на "ворагаў народа", якімі лічаць загінуўшага доктара Савіча і яго дачку. Па сутнасці, Яраш выступае супраць таталітарнай сістэмы і ў рамане з'яўляецца першым веснікам "адлігі" 60-х гадоў. На гэтым вобразе І.Шамякін паказвае, як актыўны, нераўнадушны, дзейсны чалавек з высокім грамадзянскім і чалавечым сумленнем, знайшоўшы сабе верных сяброў і памочнікаў, можа перамагчы антыгу-манную сістэму .
