Ответ:
Выпiсаць сказы:
Яна ўзяла (адз.л., ж.р.) птушку ў рукi i пабегла (адз.л., ж.р.) дамоў.
Ён узяў (адз.л., м.р.) кавалачак мяса , парэзаў (адз.л., м.р.) яго i пакармiў (адз.л., м.р.) птушачку.
Потым дачушка кармiла (адз.л., ж.р.) птушаня, мяняла (адз.л., ж.р.) яму ваду, чысцiла (адз.л., ж.р.) клетку.
Улетку мама, тата i Настачка паехалi (мн.л.) ў вёску да бабулi.
Уставiць лiтары:
Бегла, заўважыла, забыла, пабегла, пазнаў, пакармiў, кармiла, мяняла, чысцiла, паехала, выпусцiлi.
Паветра мы адчуваем, але не бачым яго.
На каўнеры сняжынка трошкі паляжала, але раптам знікла.
Пятрусь Броўка ў сваім творы хоча паказаць чытачу, якія на яго думку словы маюць для аўтара вялікае значэньне:
"Як многа гавораць мне назв такія -
Мінск,
Пінск,
Брэст. "
Таксама аўтар у сваім творы закранае тэму продкаў:
"Што продкі любілі Спакойной праця -
Шклоў,
Клецк,
Мір. "
Аўтар хоча праз свой твор дамагчыся таго, каб чытач пачаў ставіцца да сваёй роднай мовы з павагай, таму што гэтую мову стварали нашы продкі:
"Дзяды І бацькі нашу мову стваралі,
Каб званка звінела, была, як агонь. ".
Мы павінны шанаваць і любіць, шанаваць сваю родную мову, таму што гэта мова можа знікнуць і тады сэнс падставы гэтай мовы нашыми бацькамi не будзе мець сэнсу.
Как только наступил месяц — декобрь, солнце стало припекать меньше, и земля начала покрываться льдом, холод пробрался везде.
