Он о пане, мудреце, поэту пана Юсуфи,и про добрый народ.Я считаю что самое главное в нем,когда люди заходили в сарай и вылетали из него птицами. И когда этот старик （не поэт хана）превращается в камень и из него течет вода,типо слезы.
Вот разбор из упражнения 170
Ответ:Як бы пісаў я.
Наталля Каліцкая
Твор: Асенняя мелодыя
Тэма: восень, восеньскае надвор’е
Ідэя: паказаць прыгажосць асенняй прыроды
Праблемы твора не бачу. Мне падалося, што гэта бесклапотны, але ў той жа час вельмі сумны верш пра асеннюю прыроду.
Я вельмі добра знаёмы з творчасцю Н. Каліцкай. Вялікую частку сваіх вершаў яна прысвечвае надвор’ю і прыродзе.
Здаецца, зусім маленькі верш. Але наколькі ён пранікнуты і сентыментальны!
Наколькі ён прыгожа і дакладна апісвае восень!!!
Наталля Каліцкая падабрала вельмі дакладныя метафары, такія як: “струны дажджу”, “спевы завеі”, “былое туманам сплыло”;
Вельмі прыгожыя эпітэты (“мелодыя ростані”, “дуб пракаветны”, “рахунак цяплу неадплатны”), параўнанні (“кроплі дажджу....нотамі ўпалі”, “былое туманам сплыло нібы рахунак цяплу неадплатны”).
Аўтарка адухаўляе восеньскія прыродныя з’явы, што робіць верш яшчэ больш зразумелым і нават праніклівым.
Калі я чытаў гэты верш, ён крануў мяне да глыбіні душы. Мне вельмі падабаецца нашая беларуская восень. І мне здаецца, спадарыні Каліцкай таксама. Бо я распазнаў радках твора такую родную майму сэрцу пару года. Мабыць, таму гэты верш і крануў мяне да глыбіні душы.
І я не стамлюся паўтараць зноў і зноў: я не ведаю лепей на свеце пары года, чым восень...
Такая сапраўдная....
Такая прыгожая....
Такая родная....
Беларуская восень!..
Объяснение:
Ну і ўсё)
<span>Драма "Раскіданае гняздо" напісана Я. Купалам у 1913 г. на аснове фактаў з сям'і дзеда Ануфрыя, у якога князь Радзівіл адабраў зямлю і хату. Асэнсоўваючы сямейную трагедыю як агульнанародную, Я. Купала паказаў у творы цяжкі шлях беларускага сялянства ў пошуках страчанай бацькаўшчыны, зямлі і волі. Галоўны герой драмы — Сымон, старэйшы сын Зяблікаў. Гэта свабодалюбівы, непакорны, моцны духам чалавек. Ён здольны абараніць сваю чалавечую годнасць, заступіцца за іншых. "Свайго ў крыўду не папушчу, хоць бы там свет дагары нагамі перакуліўся", — гаворыць ён. Зоська і Незнаёмы параўноўваюць яго з вольнай птушкай, магутным арлом: "Птушкаю-арлом быць бы табе і лётаць па паднябессі, як лётае вецер гэты вольны!". Вобраз Сымона пададзены ў развіцці. Спачатку ён, як і яго бацька, спадзяецца на справядлівасць суда і законаў. Упэўнены ў сваёй праваце, ён, калі дваровыя людзі заворваюць пасевы, з сякераю ў руках бароніць сваю зямлю. Як чалавек рашучы, настойлівы і ўпарты, Сымон хоча дабіцца праўды ўласнымі сіламі. На бацькавай магіле ён дае клятву "жывым не сысці з гэтага месца, з гэтага разграбленага гнязда,... хай б'юць, рэжуць, катуюць". На прапанову маці скарыцца, пайсці да паніча на службу Сымон рашуча адказвае: "Пакарыцца?.. Гэта, мамачка, значыць: прадаць, утапіць сябе, цябе, нас усіх у няволю ім на векі вечныя — запрасіцца ў вечнае рабства, з якога выхаду ніколі не знойдзем ні мы, ні тыя, што пасля нас рабства ў спадчыну атрымаюць". Прымірыцца з панічом для Сымона— гэта здрадніцтва, адступніцтва. Становіцца зразумелым, чаму герой так строга асуджае Зосю, якая свядома пайшла на сувязь з панічом і аддала сябе на "загубу, на глум вечны". Шлях да актыўнай і дзейснай барацьбы Сымон адшукаў не адразу. Пераканаўшыся ў марнасці намаганняў сваімі сіламі дабіцца справядлівасці, Сымон пачынае задумвацца над сэнсам бацькавых слоў, што "трэба розумам ваяваць, а не тапаром". Пад уплывам перажытага (смерці бацькі, страты зямлі і хаты, ганьбы Зоські), а таксама агітацыі Незнаёмага погляды галоўнага героя драмы на шляхі вызвалення з няволі мяняюцца: "I я розумам буду ваяваць і другіх вучыць да гэтае вайны. Годзе крыўды, годзе няпраўды!" Разам з Незнаёмым ён ідзе "на вялікі сход! Па Бацькаўшчыну!" На гэтым сходзе, па словах Незнаёмага, будзе вырашацца пытанне аб тым, як выгнаць з роднай зямлі страшнага смока-упыра, як далей змагацца за поўнае вызваленне. Такім чынам, на прыкладзе Сымона Я. Купала паказаў працэс абуджэння нацыянальнай свядомасці беларускіх сялян, пошукі імі шляхоў да вызвалення. Адшукаць страчаную бацькаўшчыну, вырвацца з-пад прыгнёту і ўціску, здабыць зямлю і волю можна толькі шляхам барацьбы, змагання — такая асноўная думка твора.</span>
Сказы есць пытальныя, апавядальныя, пабуджальныя.
