Гэта тэма актуальна i зараз! Таму што ўсе беларусы завуць сябе рускiмi, а прыгадаць нашу каштоўнейшую культуру i гiсторыю нiхто не хоча! Трэба ведаць гiсторыю сваёй краiны, помнiць звычаi, ганарыцца беларускай мовай i перадаць усе традыцыi сваiм дзецям.
1 - 4, 2 - 1, 3 - 2, 4 - 3
У наш час існуе вялікая колькасць месцаў, дзе можна адпачыць і проста добра правесці час. Людзі на доўгі час пакідаюць свой дом, з'язджаючы ў нейкія новыя і незвычайныя месцы. Бацькі хвалююцца за сваіх дзяцей, адпускаючы іх да некага ў госці, але ведаюць, што іх сын або дачка неўзабаве вернуцца дадому. Але дзеці падрастаюць, і усе радзей бываюць дома. Толькі прыбег са школы - зноў сыйшоў. У хуткім часе людзі пачынаюць забывацца на свой родны дом, шукаючы сабе іншае месца.
Але, як бы добра б не было ў іншых месцах, заўседы прыемна вярнуцца дадому, дзе цябе чакаюць бацькі. Не трэба бываць дома толькі госцем. Нават калі чалавек вырастае і мае сваю сям'ю і хату, ен мусіць наведваць свой дом, дзе ен вырас і дзе жывуць ягоныя бацькі. Там заўседы можна адпачыць і прыгадаць шматлікія прыемныя моманты дзяцінства.
Вучуся - вучымся - вучыцца , не лянюся - не ленiмся - не лянiцца , памагаю - памагаем - памагаць , мыю - мыем - мыць , рэжу - рэжам - рэзаць , не бяруся - не бяромся - не брацца , баюся - баiмся - баяцца .
Надеюсь правильно)
Чуеце? Птушкі спяваюць ўжо зусім не па-зімоваму. Толькі нядаўна пачалася адліга, але іх песні сталі і званчэй, і весялей. Гэта значыць, што зіма сыходзіць ад нас. Так, яшчэ могуць быць і маразы, і снежныя гурбы, але вясна з кожным днём усё бліжэй.
Дрэвы адчулі яе блізкасць: на замерзлых галінках з'яўляюцца першыя ныркі. Якая неспатольная прага жыцця! Ніякай прагноз надвор'я не зможа пераканаць іх не сьпяшацца і пабыць яшчэ ў зімовай спячцы.
У лесе зараз можна знайсці месцы, дзе снег ужо сышоў. Там, скрозь тоўсты пласт леташняга лісця, прарастаюць пралескі. Гледзячы на гэтыя далікатныя безабаронныя кветачкі, цяжка ўявіць, што праз два-тры тыдні ўся зямля пакрыецца пяшчотным зялёным дываном.
Але гэта - потым. А пакуль, асабліва з надыходам вечара, у паветры вісіць даволі халоднае свежасць.
Вясна ідзе павольна, асцярожна, як бы баючыся напалохаць каго-то. І калі заплюшчыць вочы і прыслухацца, то можна пачуць, як паступова набліжаюцца яе крокі.