Текст памочница? Вучуся- вучымся— вучыцца. лянюся- лянимся-ляницца.Бяруся-бяромся-брацца. Баюся-баимся-баяцца
Дзяцінства - самая шчаслівая пара жыцця кожнага чалавека. У дзяцей не надта шмат абавязкаў: падрастай сабе, вучыся ды дапамагай маме з татам, наколькі здольны.
Маё дзяцінства таксама было бесклапотным. Я рос з мамай, татам і малодшым брацікам. Розніца ва ўзросце ў нас невялікая - усяго адзін год, таму нам было вельмі цікава гуляць разам. У нас былі агульныя інтарэсы, агульныя сябры, адзін на дваіх пакой. Вось толькі цацкі былі ў кожнага свае, і мы вельмі крыўдзіліся, калі другі браў не свае цацкі, не папытаўшыся. Не скажу, што мы ніколі не сварыліся. Сварыліся, яшчэ як, нават біліся. Але з кім не бывае. На самой справе, мы з маім братам - лепшыя сябры.
Адзін з лепшых успамінаў майго дзяцінства - гэта летнія канікулы ў вёсцы ў бабулі з дзядуляй. Якое гэта было раздолле! Нас не маглі вечарамі загнаць у хату, так нам падабалася гойсаць па вёсцы. Мы бегалі на поле хавацца ў жыце, на возера, дзе спрабавалі лавіць рыбу галінай з прывязанай на яе вяроўкай. Яскравых успамінаў засталося мноства. Адно толькі было дрэнна: мама працавала і бачылі мы яе толькі ў суботу і нядзелю, таму вельмі сумавалі.
Маё дзяцінства было вельмі шчаслівым. Я жадаю кожнаму дзіцяці, каб яго дзяцінства было такім.
Кожны чалавек – гэта цэлы свет (К. Чорны). Чалавек – заўсѐды бог. Але тады, калі ѐн падобны толькі на самога сябе (Я. Скрыган). Не шукай на свеце нейкую падкову, /Што прыносіць шчасце і знішчае злосць. / Не чакай ад неба цудаў і спакою, / Ведай: / На Зямлі ты – гаспадар, не госць (П. Пруднікаў). Вада і агонь, якія пярэчаць адно аднаму, мірацца на чалавеку: і вада ачышчае яго, і агонь таксама (А. Разанаў). Калі нараджаецца чалавек, нічога ў свеце не памірае ўзамен (Г. Марчук). Кожны чалавек носіць у сабе храм. Штодзень, з году ў год. Толькі ў адных ѐн маўчыць, а ў другіх звоніць на ўсе свае званы. Але ѐсць яшчэ і трэція: званы раздзіраюць такому душу, аднак ніхто гэтага звону не чуе – чалавек не выпускае яго з сябе. Апошнія паміраюць першымі – раней за ўсіх. Ад карозіі храма, які яны носяць у сабе. А раўнадушныя сцвярджаюць – ад разрыву сэрца (Я. Сіпакоў)
<span>Выпиши какое понравится, там где такой знак / это четверостишие</span>
Ле-дам блис-кае ка-ток ззяе вост-рый мой ка-нек
ГАРЛАХВАЦКИ выкарастоувау свае службовае становишча, а именно прымусиу Тулягу написать навуковы даклад пад именям Гарлахвацкага. Сначала смяяуся Гарлахвацки, потым Туляга. Туляга вырашау "падставить" Гарлахвацкага з дакладом пры каторам яго высмяяли и за гэтага уси смеялися с грлахвацкага и Туляга смяяуся апошним
