1 народная прымета
2 прыказка
3 прыказка
4 народная прымета
Ветерпарануоуваецца з воукам якi выу усю ноч. Выу-пiшем у ю(нескладовае) таму- што пасля галоснай.
Воук-(у нескладовае) пасля галоснай.
Змоук-( у нескладовае) пасля галоснай.
Пэуна-пасля голоснай( у нескладовае)
Стаумiуся-(у нескладовае) пасля галоснай
<span>«Ну і паслаў ж ім бог дзіцятка! Не дзіця, а камяк голых нерваў. Палкі. Калючы. Кемлівых. У нас гэтых разумнікаў не бывае, а калі дзе і трапіцца, то пра такі звычайна кажуць: малады, ды ранні ». "... ён - ня матэматык, не музыка, ня шахматыст, ня паліглот, а зусім нечакана - вундэркінд-палітык».
</span><span>Сын - цэнтральны персанаж гэтай п'есы. Вельмі складаны, супярэчлівы, шматпланавы вобраз. І, вядома, вельмі ўмоўны. Ён жыве ў сям'і, абсалютна пазбаўленай якіх-небудзь прыкмет маралі. І ў выніку такога выхавання з часам ён прыходзіць да высновы, што для дасягнення жыццёвага поспеху чалавек павінен займацца шантажом, падманам, крывадушнасцю, быць подлым і беспрынцыпны. Ён вучыцца быць такім, пастаянна практыкуецца ў гэтых навыках - для пачатку ў сям'і сваіх бацькоў, а ўжо потым пераносіць іх у палітыку.
</span><span>У канцы, на шчасце, Сын становіцца звычайным падлеткам і разумее, што яго сям'я глыбока заганная. Але для таго, каб прыйсці да гэтага разумення, ён перажывае сапраўдную трагедыю, таму што ў яго ёсць сястра, якая падбірае тыя яго якасці, якія ён адкідвае прэч, як непатрэбныя: дабрыню, шчырую сумленнасць, ласку. Ён лічыць, што яны перашкодзяць яму стаць тым, кім ён хоча стаць, а яна перакананая, што без гэтых якасцяў - чалавек не паўнавартасны.
Таму я прыйшоў да высновы, што Сын - хутчэй геній зла, таму што зло вельмі вынаходліва і тонка можа хавацца пад маскай дабра, шчырасці і разумення.</span>
На ўроку беларускай мовы я пазнаёмілася з вершам Пятруся Броўкі “А ты ідзі!” . Верш мне вельмі спадабаўся, аставіў у душы след. Ен пранізаны філасофіяй жыцця, застаўляе задумацца аб галоўным выбары – выбары свайго шляху ў жыцці.
Творчасць Петруся Броўкі — паэтычны летапіс народнага жыцця. Яго паэзія - гэта светлыя і шчырыя песні, якія майстар слова праспяваў роднай зямлі. Дружба, каханне, аптымізм, радасць сумеснай працы, перажыванні —галоўныя тэмы твораў П. Броўкі. Значнае месца ў яго творчасці займае тэма Вялікай Айчыннай вайны.
Верш “А ты ідзі!”, які быў напісан у 1965 гадзе, адлюстроўвае духоўны стан паэта ў той час.
Кожны чалавек шукае сваю сцежку ў жыцці . Ад жаданняў залежыць выбар, ад выбара – шлях, а ад шляха - жыццё. І калі на жыццёвай дарозе пастаюць перашкоды, то чалавек сам вырашае: прымірыцца або змагацца. І якой бы цяжкай яна не была, трэба быць мужным і ўпэўненным у сваіх сілах.
Рэзкімі, выразнымі моўнымі сродкамі пісьменнік “малюе” перашкоды, якія могуць сустрэцца на шляху кожнага чалавека:
Няхай жуда, няхай адзін,
Няхай каменне, твань і багна…
Увесь верш нібы заклік. Пачатак слупкоў адлюстроўвае жорсткую праўду жыцця. А словы “А ты ідзі! А ты ідзі!” , якія паўтараюцца ў канцы кожнага слупка, з’яўляюцца галоўнымі і падкрэсліваюць: не гледзячы ні на што, ісці ўперад і жыць далей.
Хоць верш і быў напісаны ў 1965 годзе, ён цалкам актуальны цяпер, таму што ў любы час існуюць перашкоды на жыццёвым шляху, І менавіта такія творы надаюць сіл, дапамагаюць паверыць у сябе і вучаць не здавацца.
па корень вучк суффикс а окончание
