Прыметник - яки якая якое якия чый чыя чыё чыи; Дзеепрыметник - яки якая якое (разгорнуты, засциланы). Назоуник - хто? што?. Инфинитыу - што рабиць? што зрабиць?.
12 студзеня ў Данецку хакейны клуб правёў матч 2-га тура Суперфіналу Кантынентальнага кубка.
“Металург” гуляў у складзе: Мільчакоў; Пельвер — Казнадзей, К.Баранаў — Ігошын (к) — К.Брыкун; Спірыдонаў — Шынкевіч, Хлебнікаў — Осіпаў — Яфіменка; Дурноў — Яскевіч, Яромін — Рэмезаў — Андрушчанка; Марчанка — Плотнікаў, Дудко — Дашкоў — Каштанаў.
Лідарам на сёння з’яўляецца данецкі “Данбас”, які пасля аднаго матчу мае 3 ачкі, другое месца дзеляць “Металург” і “Руан”, якія маюць па 3 ачкі пасля дзвюх гульняў і на трэцім месцы італьянскі “Бальцана”, у якога нуль ачкоў.
Паводле акадэмічнага правапісу асіміляцыйная мяккасць не вызначаецца на пісьме (згодна з мэтаю эканоміі месца), але вымаўленне захоўваецца:
Пясняр, але вымаўляецца [п'ас'н'а́р]
Святло, але [с'в'атл<span>о́</span>]
Цвёрды, але [ц'в'о́рды]
Цвярозы, але [ц'в'аро́зы]
Дзверы, але [дз'в'э́ры]
і г. д.
Аднак у класічным варыянце правапісу (тарашкевіцы), які афіцыйна праіснаваў да 1933-га году, асіміляцыйная мяккасць вызначалася, то-бок пісалася пясЬняр, цЬвёрды, цЬвярозы, дзЬверы і г. д.
Трэба яшчэ адзначыць слова цьмяны, якое пішацца з мяккім знакам абодвума правапісамі, бо паходзіць ад слова «цьма».
Сцiзорык - невялiкi складаны ножык (карманны нож ).
Мама – это человек, которому я обязан своей жизнью! Не было бы мамы, не было бы и меня. Я люблю ее за необыкновенную доброту. Чтобы я не сделал в школе или дома, она за все меня простит. Она меня любит, любит плохим и хорошим, вредным и добрым. Мама всегда рядом. Если я болею, она сидит возле моей кровати и очень волнуется за меня. А когда у меня случаются какие-то неприятности, проблемы, она выслушает меня и подскажет, как быть. К сожалению, я так редко задумываюсь о том, сколько времени и сил, сколько труда и здоровья, сколько ласки и заботы тратит моя мама! А ведь на ее хрупких плечах – работа, дом, семья. Я очень люблю свою маму.
