Верш "Мова" Алеся Разанава гэта як танюсенькiя ноткi душы,пачуццi i перажываннi паэта, якiя ён хочу данесцi да сваiх чытачоу. Для кожнага сапраўднага беларуса, мова – багацце, а Алесь Разанаў сапраўдны беларус.
Верш “Мова” – верш аб непаўторнай прыгажосці нашай мовы. Усе разрозненыя гукi нясуцца адной ракой, адной мелодыяй. Паэт называе родную мову нiткай радства, якая пранiзвае сэрца беларуса.
Ён казаў: «У мове прысутнічае нешта, зразумелае без вымаўлення»
Зда-роуе,перенос невозможен, аута-мабиль. (У меня нету белорусской раскладки,надеюсь, поймешь).
СПРАВАЙ-ОКАНЧАТАК -(АЙ),ВАДОЙ -ОКАНЧАТАК-(ОЙ),ПЕСНЯЙ -ОКАНЧАТАК -(ЯЙ),ВАДОЙ ОКАНЧАТАК-(ОЙ),БЯДОЙ КАНЧАТАК-(ОЙ),КАШУЛЯЙ ОКАНЧАТАК -(ОЙ),ДРОГАЙ ОКАНЧАТАК -(АЙ) ЭТО ВСЕ НАЗОУНИКИ ПЕРШАГА СКЛАНЕНИЯ
На-дзе-ю ( націск падае на склад дзе-)
Кали я прачытал гэтыя 2 верша, яны мне спадабались. Не цяжка было б зразумець што яны адносяцца да пейзажнай лирыки. У вершы максима багдановича аписваецца рырода зимы. А у вершы Уильяма Шекспира аписваецца так сама прырода зимы и кветки , якия пытаюцца выкарабкацца з пад снега. У адным и другим вершы есць эпитэты, напрыклад у першам вершы: шпаркая крыница, зимовая нуда, магутная, жывучая вада, легки змрок.У другим вершы: мастак цудоуны, незраунаны час, дзивы дзиуныя и инш. Прысутницаюсь и вобразы симвалы, напрыклад у першым вершым вершы: крыница, нуда, вада, нуда. У другим вершы: кветки, листки, снег, прасцяг, крыница. Есць и свая асабовая рыфма, напрыклад у першым вершы у першых 4 строфах першы радок рыфмуецца з апошним, а други з трэцим, так сама и у других 4 строфах.Але у перадапошним радкуи у апошним рыфмуецца тольки першыя 2 радки. У другим вершы рыфма иншая, напрыклад у першых трох строфах першы радок рыфмуецца з трэцим, а други з чацвертым. Гэтая рыфма прыдае твроу больш плауна гучаць. Можна яшчэ зауважыць што есць адная думка верша, гэта думка перадаць усю прыгажосць зимы. Мне больш спадабауся верш ................., сваёй рыфмай, сэнсам, думкай и эпитэтами)
