Аднойчы была кветачка!Прыгожая,маленькая кветачка!У яе была невялизная сям'я!Гэта матуля,тата и маленькая сястрычка!Кветку звали Рамонка!Рамонки-жаутенькия и
Напрацягу зимы, прыхинуцца да сцяны, абедзьвух старых бяроз, не размауляць аб гэтым, дзякаваць маци
ў маўклівым паветры
тонкага дарагога металу
ясна-сінія разлогі надзем'я
затоена-радаснай задуменнасцю
цудоўнымі тонамі песні
мяккія ласкавыя мелодыі
стрэбраных струн