Сонца ўжо выкацілася з-за лесу, калі Янка выйшаў з дому. У канцы вузкай вясковай вулачкі павярнуў на гасцінец, абса-джаны з двух бакоў маладымі клёнікамі і дубкамі, і ўзяў кіру-нак да лесу. Сонца паднімалася ўсё вышэй і вышэй. Яно пры-емна казытала твар, сагравала кожны кусцік і травінку. Аж пераліваліся вясёлкай, ззялі на іх зіхоткімі шкельцамі буйныя кроплі дажджавой расы. Па сцяжынцы перад самым носам шаснула вёрткая вірлавокая вавёрка. Яна ўскочыла на елку, гойдаецца на галінцы і цікуе за Янкам жоўтымі пацеркамі, нібы пытае ў яго: «Чаго табе трэба, чалавеча?»
Янка на міг забыўся, куды і чаго ідзе.
Як усё роўна першы раз у жыцці ўбачыў вавёрку: стаяў і любаваўся маленькім ры-жым звярком. На сцяжынцы, накульгваючы на пярэднюю на-гу, паказаўся вялікі, з шырокай грудзінай лось. Убачыўшы зусім блізка ля сябе чалавека, лось прыпыніўся і пачаў стрыг-чы вушамі.
Это значит что вся наша сила заключается в дружбе
Кошцы гулі, а мышцы слёзы.
Кошка i баба ў хаце, мужык i сабака на двары.
Кошка радуецца смерцi гаспадара, а сабака плача.
Кошка дадае гаспадару пакут у пекле, раздзiмае полымя пад катлом, а сабака носiць ваду i гасiць полымя.
Жывуць, што кошка з сабакам.
Хто кошак любiць, будзе i жонку кахаць.
Той, хто кошак беражэ, будзе захаваны ад шматлiкiх бедаў.
Забiць кошку — сем гадоў поспеху не ведаць.
На мышку і котка звер!
Коткі дзяруцца - мышкам прыволле.
<span>Прыназоўнік - предлог - служебная неизменяемая часть речи.
</span>
Тут ответы на второй вариант. Там давали такую. Посмотри в конце главы. Страница 65.