І ў старасці.
Там няма работы.
Жыце харашыць.
Павінен працу любіць.
Сёння выдаўся ясны, сонечны дзень, хоць учора ён быў пахмурны. І мы, з сябрамі, вырашылі ісці ў лес па грыбы. Па дарозе туды, нам свяціла сонейка на ясным, сінім небе. Калі мы прыйшлі ў лес, то адразу ж адчулі водар свежага ляснога паветра. А навокал - такая прыгажосць: усе дрэвы і кусты былі ў залатым, барвовым і пурпуровым убраннях! Падчас паходу ў лес нам пашанцавала - мы назбіралі шмат розных грыбоў: і каштанавых баравікоў, і чырвоных сыраежак, і нават падасінавікаў. Задаволеныя і шчаслівыя мы накіраваліся дадому.
Словы "родны край" не заўсёды азначаюць для розных людзей адно і тое ж. Для некаторых родны край - гэта месца, дзе яны нарадзіліся. Для іншых - дзе яны пражылі большую частку жыцця. Але часам родным краем становіцца месца, дзе ты быў усяго раз. Проста так склалася, што менавіта гэта тое месца, дзе ты адпачываеш душой і сэрцам.
Я называю родным краем вёску, дзе жывуць мае бабулі і дзядулі, дзе нарадзіліся мае мама і тата. Так склалася, што нарадзіліся яны ўсе ў адной вёсцы. І нядзіўна, што ў дзяцінстве я праводзіў там цэлае лета і амаль усе святы: то ў адных дзядулі і бабулі, то ў другіх.
Вёска гэтая невялікая, але тым яна мне і падабаецца. Там няма мітусні і шуму, як у горадзе. Там можна адпачыць ад тэлевізара, тэлефона і інтэрнэту.
А якая там прыгожая прырода! Непадалёку знаходзіцца лес, дзе расце мноства грыбоў і ягад. А трохі далей ад яго размяшчаецца возера, куды мы з бацькамі хадзілі летам купацца.
<span>Мая вёска - гэта тое месца, адкуль ад'язджаеш адпачылым, нават калі ты ўвесь час працаваў на гародзе. На жаль, цяпер у мяне радзей атрымліваецца бываць там. Але ў бліжэйшую нядзелю я абавязкова туды з'езджу, я абяцаю.
</span>