Ответ:
[н] - зычны цвёрды, санорны - н
[о] - галосны націскны - о
[з'] - зычны мяккі, парны звонкі, свісцячы - с
[-] - - - ь
[б'] - зычны мяккі, парны звонкі, губны - б
[і] - галосны ненаціскны - і
[т] - зычны цвёрды, парны глухі - т
6 гукаў, 7 літар
Дзень становіцца ўсё даўжэйшым, а ноч - усё карацейшай. Ўстаеш раніцай - ужо светла. Вяртаешся ўвечары дадому - таксама светла. Зіма канчаткова не саступае са сваіх пазіцый, таму на вуліцы то цяплее, то халадае. Паўднёвы вецер прыносіць з сабою аблокі, а паўночны - цёмныя хмары. Уначы холадна, таму лёд, які за дзень падтайвае, за ноч зноў падмярзае. Ідзеш - і лядок пацешна храбусціць пад нагамі. Але апоўдні гэта ўжо не лёд, а вада. Я люблю вясну такой, якая яна ёсць: і яснай, і хмурнай.
А можно на русском? Пожалуйста..
Ответ:Слова надзелена вялікай сілай уздеяння на чалавека. Зараз мова з усімі словамі стала неад'емнай часткай жыцця. Мы фарміруем фразу з падыходных слоў, каб данесці сваю думку як мага больш зразумела, але былі часы калі ў людзей не было мовы. Яны мелі зносіны з дапамогай жэстаў, малюнкаў і вобразаў. Я лічу ім было цяжка размаўляць на гэткай "мове". Ужо потым з'явіліся словы і людзі сталі актыўна выкарыстоўваць іх. Ім стала лягчэй разумець адзін аднаго. Сярод іх знайшліся тыя, хто выкарыстаў словы не толькі для зносін. Некаторыя людзі сталі выкарыстоўваць словы для мастацтва. Яны складалі песні, вершы, апавяданні і т. д.. Я лічу такія людзі таксама былі важныя для гісторыі. Іх мастацтва не давала засумаваць людзям, а часам магло падтрымаць. У гісторыі ёсць не мала вядомых мастакоу слова.У слове заключана вялікая сіла, яно можа як натхніць чалавека на вялікія справы, так і зрынуць у дэпрэсію. Мудрая прыказка абвяшчае: 《Слова не верабей, выляціць — не зловіш》Гэта значыць добра падумай і ўсё завісь , перш чым скажаш нешта важнае. З дапамогай слова можна зрабіць многае, як добрае так и дрэннае.
Объяснение:у меня такое же дз, я отвечу так
- Добры дзень, сястра!
- Добры дзень, Віця!
- Я бачу, ты адна дома. А дзе бацькі?
- Да бабулі паехалі абодва. Вернуцца толькі ўвечары.
- А чаму яны мяне не папярэдзілі, што паедуць? Я, можа быць, і сам бы бабулю дачуўся.
- А яны спачатку не плянавалі ехаць. Потым бабуля патэлефанавала, прасіла, каб яны прыехалі, дапамаглі ей. Ей трэба, каб тата старую дзіцячую ложачак сабраў і адвез, куды трэба.
- Ложачак? Навошта?
- А, Віця, ты ж яшчэ не ведаеш! У цеткі Іны і дзядзькі Вовы нарадзілася маленькая дзяўчынка, сення рана раніцай.
- Ух, ты!
- Грошай у іх цяпер мала, вось наша бабуля і вырашыла ім дапамагчы. Знайшла старую ложачак і дзіцячую ванначку, розныя рэчы для маляняці. Усе яны ў добрым стане. Цяпер хоча пераправіць іх цетцы Іне.
- А як назавуць дзяўчынку?
- Яшчэ не вырашылі, але хочуць, накшталт, Полинкой назваць.
<span>- Добра. Паліна - прыгожае імя. Цяпер у нас з'явілася траюрадная сястрычка!</span>