Кожны чалавек непасрэдна звязаны з той зямлёю,на якой нарадзіўся. Так і мы, дзеці нашага мілага краю,павінны ведаць, што месца, дзе ты нарадзіўся, і жывеш – гэта самы цудоўны падарунак лёсу, самае дарагое, што у нас ёсць.
Патрэбна толькі сэрдцам адчуць еднасць з ім, услухацца ў родны гоман шапатлівыш лясоў, адчуць тую сілу, якую можа даць чалавеку толькі родная зямля, родны кут.
І я адчуваю такую сілу, яднанасць са сваім родным кутам, са сваёй вёскай.
Мая вёска знаходзіцца ў самым сэрцы Палесся, на Жыткаўшчыне, і назва яе- Грычынавічы. Кажуць, што некалі на месцы вёскі было балота, непраходная дрыгва.А называлася гэта балота Грычын. Адсюль і пайшла назва маёй вёскі. Вёска мая невялікая і нічым не адрозніваецца ад іншых.Усяго толькі дзве крамы,школа, дзе л`юцца дзіцячыя галасы. Няма паблізу ні рэчкі, ні возера, ні прадпрыемстваў,фабрык, няма нічога цікавага, на што можна было б звярнуць увагу. Але я любіў і буду любіць свой край такім, які ён ёсць.Для мяне ён заўсёды будзе прыгожым, мілым краем.
Адлятаюць у вырай журавы.так хацелася б паляцець разам з імі і пабачыць,як там,у іншых краінах.Няўжо дзе-небудзь ёсць край, прыгажэйшы за нашу Беларусь, за мой родны куток, дзе чыстыя рэкі, пяшчотныя,шчырыя словы і добрыя людзі? Няўжо дзе-небудзь можна быць шчаслівым, акрамя як на родная зямлі?
А шчаслівымі журавы будуць толькі тады, калі яны вярнуцца да дому, да свайго гнязда.
Так і чалавек. Калі ён паедзе жыць за мяжу, то ягобудзе цягнуць да сваёй Радзімы, да роднага кутка. Дзе б ён ні быў: за марамі, акіянамі, на іншым кантыненце, ён ніколі не забудзе роднай мовы, якой навучыла яго маці.
Прайшла вайна. Маю веску яна таксама не абмінула. Яе палілі, разбуралі, але яна аджывала.І зараз, калі заходзім к ветэранам, ад іх можна пачуць, што Беларусь- цікавы край, мужны, працавіты і гасцінны народ. Пачуць ад тых, хто ў гады вайны змагаўся з ворагам на беларусскай зямлі, у маёй роднай вёсцы.
Многія звязваюць назву майго краю з буслам.Ён таксама белы, чысты, як мой край. Гэта птушка, якая лунае над нашымі краявідамі, выбірае сабе жытло каля паселішчаў чалавека. Згодна з народнымі прыкметамі- буслы прыносяць дабрабыт.
Я гавару так, таму што ў мяне ёсць нешта агульнае з буслам. Я не магу ўявіць сябе без нашых цудоўных краявідаў, без матчынай мовы, без нашыш меладычных песен- ўсяго таго, што называецца двума простымі і такімі чыстымі словамі- родны кут. Яны ўраслі каранямі ў сэрца і адабраць іх можна толькі з жыццём.
Иди уберись в доме!
Помоги мне с уборкой!
<span>Я спытаў чалавека,
Які прайшоў праз агонь,
І воды,
І медныя трубы:
- Что самае цяжкае
На гэтым свеце?</span><span>І ён адказаў:
- Прайсці праз вернасць
</span>Максим Танк
1. 1) Паесцi. 2) Ключ. 3) глядзець. 4)сена. 5)Грыб. 6) Пiсаць. 7)Адпачываць. 8)сустрэцца. 9)гонар. 10)Зрабiць.
4. 1) без коскi (злучае толькi адзiн злучнiк i)
2) Летам было зелена на гародзе, у полi, на балотах . (Идёт перечисление / пералiчваюць прадметы )
3) У арэшнiку перагукваюцца малiнаукi, заранкi, берасцянкi. (Таксама iдзе гаворка зразу пра некалькi прадметау )
4) Драбнюткi, але спорны дожджык церусiу цэлыя суткi. (Перад злучнiкам але ставiцца коска)
5) I агуркi,i капуста, i боршч усё было усмак. (Паутараецца злучнiк i /перечисляют несколько предметов или действий)
5. А касцёл такi, што калi захочаш зiрнуць на яго макауку, то шапка падае з галавы.
Ответ:
1. "Справа ішла больш чым пра хлеб. Справа ішла пра свабоду".
2. "- На той бераг, калі ласка, - сказала жанчына"
3. "- Паром немінуча знясе. Пачакайце да раніцы".
4. " - Мы не маглі патануць, -упэўнена сказала яна. - ...Мы неслі жыццё".
5. "Капітан Пора-Леановіч, вы нягоднік"
6. "Вы сваёй мужнасцю далі мужнасці і мне... Дай Бог, каб мае ўнукі ніколі не варагавалі з вашымі".
Объяснение:
Мне на завтра тоже надо я это переписал
