Розныя людзі любяць розныя сезоны. Хтосьці аддае перавагу лету з яго яркім сонцам, пляжамі, цёплай вадой і зелянінай. Камусьці мілей за ўсё зіма з яе снегам, маразамі і святамі. Камусьці больш падабаецца вясна, калі ўсё навокал прачынаецца,адраджаецца і квітнее.
Мне ж па душы восень. Ужо сышла летняя спякота, але яшчэ няма траскучых зімовых маразоў. Па начах, бывае, падмарожвае, але ў цэлым трымаецца камфортнае надвор'е. Часта ідуць дажджы. Я люблю шпацыраваць пад нямоцным дажджом, лавіць тварам кроплі і думаць пра вечнае.
Увосень даспявае апошні ўраджай. Можна да наступнага года забыцца пра працу на гародзе: пасадкі, праполкі і гэтак далей. Гэта таксама не можа не радаваць.
Зноў жа, восень - пара грыбоў. На ўзлесках і пералесках, у ельніках і бярэзніках пачынаюць расці дары лесу: баравікі, чырвонагаловікі, падбярозавікі, рыжыкі, лісічкі. Я з задавальненнем хаджу з бацькамі па грыбы.
Восенню таксама даспявае мая любімая ягада - журавіны. Я вельмі люблю піць журавінавы морс. Ён выдатна наталяе смагу.
Але больш за ўсё я люблю восень за тое, што менавіта восенню мы зноў ідзем у школу пасля летніх вакацый. Сустрэча з сябрамі пасля доўгай разлукі, вывучэнне новых прадметаў і новых тэм па старых - што можа быць лепшым? Увогуле, пра густы не спрачаюцца. Але асабіста мне з усіх сезонаў больш за ўсё падабаецца восень. Вельмі шкада, што хутка яна скончыцца.
Согласование : красивая мама, поздняя осень, новая сумка, добрая бабушка, строгий учитель,сломанный фотоаппарат, ласковая собака, исписанная тетрадь, деревянный пол, решенный пример,
управление: слот из дерева, кружка из стекла, выпила молока, съела кашу, преодолел невзгоды, житель города, отдых летом, очки бабушки, платье из ситца, тетрадь учителя
примыкание : бежать быстро, лежать долго, встать умыться, хорошо работать, отлично учиться, быстро соображать, плохо делать. медленно читать, правильно отвечать, учить полностью
Вода-источник всего,им напивается весь мир,без него никуда,это драгоценность всех живых организмов.Нужно береч воду,потому что без воды ты не сможешь не выжить не тем более вымать даже свои руки.. Вода каждый день портится заводами и фабриками.Из-за этого умирает много рыб.Или же мы ловим рыбу,а она вся отравлена,мы поедаем эти нетраты..Водой можно сделать все,Полить огрод ,выматся,даже летом мы не можем быть без воды,потому что очень жарко..
А так же вода,источник всех рек и озер,морей и океанов.Люди делают искуственные водоемы ,а так же водоприемные здания.
Кожны чалавек непасрэдна звязаны з той зямлёю,на якой нарадзіўся. Так і мы, дзеці нашага мілага краю,павінны ведаць, што месца, дзе ты нарадзіўся, і жывеш – гэта самы цудоўны падарунак лёсу, самае дарагое, што у нас ёсць.
Патрэбна толькі сэрдцам адчуць еднасць з ім, услухацца ў родны гоман шапатлівыш лясоў, адчуць тую сілу, якую можа даць чалавеку толькі родная зямля, родны кут.
І я адчуваю такую сілу, яднанасць са сваім родным кутам, са сваёй вёскай.
Мая вёска знаходзіцца ў самым сэрцы Палесся, на Жыткаўшчыне, і назва яе- Грычынавічы. Кажуць, што некалі на месцы вёскі было балота, непраходная дрыгва.А называлася гэта балота Грычын. Адсюль і пайшла назва маёй вёскі. Вёска мая невялікая і нічым не адрозніваецца ад іншых.Усяго толькі дзве крамы,школа, дзе л`юцца дзіцячыя галасы. Няма паблізу ні рэчкі, ні возера, ні прадпрыемстваў,фабрык, няма нічога цікавага, на што можна было б звярнуць увагу. Але я любіў і буду любіць свой край такім, які ён ёсць.Для мяне ён заўсёды будзе прыгожым, мілым краем.
Адлятаюць у вырай журавы.так хацелася б паляцець разам з імі і пабачыць,як там,у іншых краінах.Няўжо дзе-небудзь ёсць край, прыгажэйшы за нашу Беларусь, за мой родны куток, дзе чыстыя рэкі, пяшчотныя,шчырыя словы і добрыя людзі? Няўжо дзе-небудзь можна быць шчаслівым, акрамя як на родная зямлі?
А шчаслівымі журавы будуць толькі тады, калі яны вярнуцца да дому, да свайго гнязда.
Так і чалавек. Калі ён паедзе жыць за мяжу, то ягобудзе цягнуць да сваёй Радзімы, да роднага кутка. Дзе б ён ні быў: за марамі, акіянамі, на іншым кантыненце, ён ніколі не забудзе роднай мовы, якой навучыла яго маці.
Прайшла вайна. Маю веску яна таксама не абмінула. Яе палілі, разбуралі, але яна аджывала.І зараз, калі заходзім к ветэранам, ад іх можна пачуць, што Беларусь- цікавы край, мужны, працавіты і гасцінны народ. Пачуць ад тых, хто ў гады вайны змагаўся з ворагам на беларусскай зямлі, у маёй роднай вёсцы.
Многія звязваюць назву майго краю з буслам.Ён таксама белы, чысты, як мой край. Гэта птушка, якая лунае над нашымі краявідамі, выбірае сабе жытло каля паселішчаў чалавека. Згодна з народнымі прыкметамі- буслы прыносяць дабрабыт.
Я гавару так, таму што ў мяне ёсць нешта агульнае з буслам. Я не магу ўявіць сябе без нашых цудоўных краявідаў, без матчынай мовы, без нашыш меладычных песен- ўсяго таго, што называецца двума простымі і такімі чыстымі словамі- родны кут. Яны ўраслі каранямі ў сэрца і адабраць іх можна толькі з жыццём.
