<span>першая, напрыклад, гэта газэта, а другое -- адуван</span>
<span>Гэта вельмі эмацыйны аповяд , якой захоплівае адносіны бацькоў з дзецьмі. Аповяд
прымушае нас задумацца аб тым , як нельга абыходзіцца з бацькамі , што
яны значаць для нас і якую боль мы можам ім прычыніць сваімі паводзінамі
. На самай справе ён мяне здзівіў сваёй фіналлю , так як яна , на маю думку , і з'яўляецца кульмінацыяй . Сваімі паводзінамі Лаўрукі нанёс маме велізарную душэўную рану , якую ні чым нельга вылечыць . Нават
калі аднойчы ён успомніць аб сваёй маме , яму будзе сорамна не столькі
за свае паводзіны , колькі за сам факт , што Тэкля яго мама . Ён сваімі паводзінамі прымушае нас задумацца аб нашым паводзінах перад бацькамі. Хутчэй за ўсё гэта і ёсць, тое, што мяне не столькі здз</span>івіла , колькі прымусіла задумацца ...
Ажаніцца з добрай дзяўчынай
дзякаваць маці
дараваць сябру
дыхаць на поўныя грудзі
насміхацца з таварыша
заляцацца да дзяўчыны
збегаць па арэхі
перамяніцца да лепшага
іншым разам
ты маеш рацыю
паляваць на ваўка
з прычыны лені
раз на тыдзень
убачыць на свае вочы
хварэць на грып
Мама, я хачу ў цябе сёе-тое спытаць ...
- ну, давай пытайся!
- толькі не кажы адразу "Не". Падумай.
- добра. я слухаю.
- хачу папрасіць цябе, каб мой сябар Воўчык пажыў у нас усё лета ...
- Гэта яшчэ нашто?
- ну, проста нам будзе разам весялей.
- табе самому летам сумна?
- Не. Але ўдваіх мы можам на рыбалку схадзіць, у лес за грибами- ягадамі, дапамагаць табе будзем.
- а яго бацькі яму дазволілі?
- мы: яшчэ не ведаем. Ён таксама сёння з імі пагаворыць ты мне абяцаў за лета англійская мова падвучыць<span>- вось мы разам і падвучыць. Разам весялей і лягчэй
- ну нават не ведаю.
- ну матуля, ну калі ласка, мы будзем сябе добра паводзіць і слухацца. Я абяцаю!
- і дапамагаць ?. .
- так, і дапамагаць будзем
- Ну добра. Скажы, хай прыязджае!
- дзякуй! Ты ў мяне самая добрая мама на свеце!
- Глядзі! Я запомніла ўсё, што ты абяцаў!
- Так-так, дамовіліся!</span>
Радзіма... Як шмат для мяне ў гэтым слове. Для мяне радзіма — гэта Мінск, людзі, рэкі, лясы Беларусі. Яе ціхае абаянне праяўляецца паступова — у мяккіх пераліўках ранішняга неба над размытай лініяй гарызонту, у зеляніне прывольных палёў, у падбадзёрлівым водары сасновага бору, у сумным крыку жураўлёў. <span>Асноўная адметная асаблівасць беларускага народа — здольнасць з разуменнем ставіцца да чужых меркаванняў. Я люблю сваю краіну за яе цудоўную прыроду, культуру, мяккасць фарбаў. Я жыву ў Беларус</span>і і ганаруся гэтым!
