<u>Чатыры месяцы </u>складаюць <em>(множны лік)</em> адзiн квартал года.
Васемнаццаць хлопцаў вучылiся <em>(множны лік)</em> ў адным класе.
Дваццаць дзьве старонкi тэксту змясціліся <em>(множны лік)</em> на адзінаццаці лістах.
З выраю прыляцела <em>(адзіночны лік)</em> многа птушак.
Са мной на паляванні адбыўся такі выпадак. Адправіўся я на паляванне за
зайцамі. Праз гадзіну знайшлі мае сорбаки ў лесе зайца і пагналі. Я ўстаў я
на дарожцы і чакаю.
Ганяюць зайца сабакі па лясной высечцы, а заяц усе не выбягае. Куды ж ен падзеўся?
Пачакаў,
пачакаў і пайшоў на паляну паглядзець, у чым справа. Гляджу: носяцца мае
сабакі па кустах вакол пнеў, нюхаюць зямлю, ніяк у заечых слядах не
разбяруцца. Куды зайцу на паляне схавацца? Выйшаў я на сярэдзіну паляны і
сам
нічога не разумею. Потым выпадкова зірнуў у бок, ды так і замер. У пяці кроках
ад мяне, на верхавіне высокага пня, стаіўся заяц. Вочкі так і
ўпіліся ў мяне, быццам просяць: «Не
выдавай мяне!»
Сорамна мне стала забіваць звярка, які сядзіць у пяці кроках ад мяне. Апусціў я стрэльбу,
адклікаў ганчакоў. Пайшлі мы іншых зайцаў шукаць, а гэты цяжкі экзамен на
хітрасць здаў. Хай жыве, зайчанят розуму-розуму вучыць.
Каму прыходзілася хоць раз пабачыць гэты ку точак, той не забудзе яго ніколі. Гэта быў акраек лесу, таго самага лесу, дзе цяпер стаяць такія слаў ныя дубы. Яны былі выносныя, стройныя, бы то чаныя, і такія тоўстыя, што тры чалавекі не маглі абняць камель рукамі.
Пад узгоркам блішчала круглае возера, яно ру халася і пералівалася, як жывое срэбра.
Над саменькаю вадою цягнуўся прыгожы шлях сакаўной зеляніны. Тут былі высокія сітнякі і цэ лыя зараснікі аеру. Дзе-нідзе пападаліся кучара выя круглыя кусты лазы. Сям-там пракідаліся вы сокія алешыны, а па суседству з імі красаваліся дзве прыўдалыя хвоі. Здавалася, што гэта дзве ма ладзіцы, што пайшлі па ваду ды загаварыліся, а загаварыўшыся, так і засталіся.
Тут жа была і рачулка, бойкая і жвавая. Прыпы ніўшыся ў возеры, зноў лілася, павівалася ў зялё най даліне. Калі ўставалі грозныя цёмна-сінія хма ры і грымелі далёкія громы, яна кацілася па даліне, абягала возера. Нават сам лес таемна шапацеў чул лівымі лісточкамі-струнамі. Усё гэта злівалася ў прыгожую музыку. Здавалася, увесь прастор на паўняўся тады спевамі і музыкаю. (162)
В первом 7 букв и 8 звуков , во втором 8 букв и 5 звуков , в третьем 9 букв и 8 звуков, в четвёртом 7 букв и 6 звуков. сорри что на русском на компе просто бел. мовы нет
