У человека нету лап у него 2 ноги
1. тры сталы
2. дзве высокія сасны
3. чатыры дзявочыя постаці
4. дзякуем вам
5. пайсці па ваду
6. падобны да маці
7. загадчык кафедры
8. вышэй за бацьку
9. жаніцца з прыгажуняй
10. пісаць на адрас
11. прабачце мне
12. гуляць па гарадскіх вуліцах
Даўным-даўно, калі лес перад маім домам быў зялёным і пышным, на балконах жыхароў ўладкоўвалі свае домікі вавёркі. Людзі спакойна прымалі такіх суседзяў, падкормлівалі грыбамі і сушанымі яблыкамі. На нашым балконе таксама пасялілася маленькая непаседа. Мяне гэта здзівіла - як вавёрка змагла забрацца на дзявяты паверх, пры гэтым не зваліўшыся? Кожны дзень яна спускалася, трымаючыся сваімі чэпкімі лапкамі за выступы на сцяне, уцякала ў лес і збірала там ягады, галінкі, пух. Я вельмі любіла назіраць за вавёрачкай, але ўзяць на рукі мне яе не ўдалося-звярок занадта баяўся людзей, хоць і сяліўся побач з імі. Праз некаторы час вавёрка склала гняздзечка, дзе выгадавала сваіх маленькіх дзетак і неўзабаве знікла разам з iмi, пакінуўшы нам на памяць яловую галінку. Гуляючы па лесе, я часам заўважаю ў кронах дрэў знаёмы рыжы хвост, акуратную мордачку, якая высоўваецца з лістоты і глядзіць мне ўслед.
<span>Слоў, дзе ўсе літары абазначаюць цвёрдыя зычныя гукі, тут няма. Бо ва ўсіх словах ёсць літары, якія абазначаюць галосныя гукі.
Падкрэсліваю словы, у якіх усе зычныя гукі цвёрдыя:
<u>Гэта</u> злосная бабуля, <u>на</u> градзе сядзіць - цыбуля.</span>
Лясная ф<u>ія</u>лка, цікавы матэр<u>ыя</u>л, мін<u>ія</u>цюрны тэлефон, славуты б<u>іё</u>лаг, грац<u>ыё</u>зны алень, праявіць ініц<u>ыя</u>тыву, чырвоныя глад<u>ыё</u>лусы, юны энтуз<u>ія</u>ст, чатырохструнная в<u>ія</u>ланчэль, плямістая г<u>іе</u>на.
