1 i, 2 а, 3 але, 4 i, 5 i, 6 i,
Сям'я старанна рыхтавалася да святкавання Новага года. Мама загадзя паставіла гатавацца смачную вячэру. Потым яна акуратна адпрасавала адзенне ўсім дамачадцам. Ніхто не ўмее прасаваць бялізну лепш, чым мама. Затым яна схадзіла ў магазін, адкуль ледзь прыйшла пад цяжарам клункаў. Пасля гэтага мама з дзецьмі ўпрыгожылі елку. Дзеці развешвалі ўпрыгожванні знізу, мама - вышэй за ўсіх. Напаследак мама яшчэ чыста вымыла падлогу. І вось надышоў час свята. Тата з дзецьмі весела вадзілі карагод вакол елкі. Але весялей за ўсіх святкавала мама. Яна без сіл ляжала ў крэсле.
Хто ведае, кольки стагоддзяу стаиць гэтая старажытная вежа!?
Стольки легенд есць пра гэтую старажытную вежу!
Даўным-даўно, калі лес перад маім домам быў зялёным і пышным, на балконах жыхароў ўладкоўвалі свае домікі вавёркі. Людзі спакойна прымалі такіх суседзяў, падкормлівалі грыбамі і сушанымі яблыкамі. На нашым балконе таксама пасялілася маленькая непаседа. Мяне гэта здзівіла - як вавёрка змагла забрацца на дзявяты паверх, пры гэтым не зваліўшыся? Кожны дзень яна спускалася, трымаючыся сваімі чэпкімі лапкамі за выступы на сцяне, уцякала ў лес і збірала там ягады, галінкі, пух.Я вельмі любіла назіраць за вавёрачкай, але ўзяць на рукі мне яе не ўдалося-звярок занадта баяўся людзей, хоць і сяліўся побач з імі.Праз некаторы час вавёрка склала гняздзечка, дзе выгадавала сваіх маленькіх дзетак і неўзабаве знікла разам з iмi, пакінуўшы нам на памяць яловую галінку. Гуляючы па лесе, я часам заўважаю ў кронах дрэў знаёмы рыжы хвост, акуратную мордачку, якая высоўваецца з лістоты і глядзіць мне ўслед.