Лекавыя расліны могуць ужывацца як для ўнутранага, так і для лакальнага прымянення. Таму настой адных і тых жа зёлак можна выкарыстоўваць і для інгаляцыі, і для паласкання горла, і для прыёму ўнутр.
Напрыклад, для інгаляцыі ад рыніту вазьміце лісце мяты, лісце мелісы, рамонак, ад кашлю і бранхіту — лісце мяты, кветкі календулы, трыпутнік, шалфей, крапіву. Аднак з прычыны таго, што пры прастудзе ранiт часта суправаджаецца кашлем і бранхітам, трэба камбінаваць у складзе для інгаляцыі зёлкі з абодвух рэцэптаў.
Для падрыхтоўкі настою для інгаляцыі некалькі сталовых лыжак сумесі здробненай травы кладуць у конаўку (1-1,5 л) і награваюць на павольным агні да з’яўлення пароў. Інгаляцыю праводзяць на працягу 10-15 хвілін, нахіліўшыся над ёмістасцю з гарачым настоем. Для паўторнага выкарыстання яго зноў падаграваюць на павольным агні. Настой для інгаляцыі можна таксама выкарыстоўваць для паласкання горла (пры ангіне або фарынгіце), а таксама піць. Прыём такога настою ўнутр палегчыць кашаль, палепшыць страваванне і павысіць апетыт.
Лячэбныя ўласцівасці цыбулі і часнаку вядомыя людзям з даўніх часоў. Так, здаўна лічылася, што медальён з цыбулі абараняе чалавека ад хвароб, а часнок быў прызнаны яшчэ і эфектыўным сродкам ад злых сіл. Для лячэння і прафілактыкі прастуды можна выкарыстоўваць інгаляцыі з часнаком. Некалькі буйных зубчыкаў здрабняюць і затым змяшчаюць у кубак ці глыбокую талерку. Хвораму трэба схіліцца над пасудзінай і ўдыхаць пары часнаку на працягу 10-15 хвілін. Цыбулю для інгаляцый не выкарыстоўваюць, яна занадта моцна раздражняе вочы. Аднак для лячэння або прафілактыкі прастуды можна ўвесці ў кожную ноздру па невялікім кавалачку.
Пад уздзеяннем раслінных антыбіётыкаў, якія змяшчаюцца ў цыбулі і часнаку, прастуда, а разам з ёй насмарк і кашаль, павінны хутка прайсці.
Мабыць падабаецца, цiкавiць.
Дапауняльная частка выступае разгорнутым дапауненнем да слова(гэта можа быць дзеяслоу, дзеепрыслоуе, назоунiк), якое паясняе. Дапауняльная часка адказвае на пытаннi ускосных склонау.
Я змалку прывык, каб у кiпенi дзён высока цанiлася праца.
Зараз раскажу вам усё, што пабачыу у той краiне.
1) Найбольшай карай для паэта з’яўляецца немата,<span> на якую ён бывае несправядліва асуджаны.
</span>2) <span>Богша спадзяваўся, што натрапіцца патрэбная сцежка, і шыбаваў напрасткі.
</span>3) <span>Сырыя вятры доўгай восені, якія заўсёды надакучліва шумелі ў голлі бярозы і секлі мне ў твар кроплямі дажджу, сёння эамоўклі.
</span>4) <span>У густым змроку хаваліся станцыйныя пуці, на якіх дзе-нідзе паблісквалі стрэлачныя ліхтары.
</span><span>5) Свіцязь купае сонца ў сваёй купелі, узіраецца, усміхаючыся, у вячыстыя карункі дрэў, якія шырокім, багата вышытым поясам атуляюць яго, лашчацца да яго. </span>
