Усталявалася пагодная восень. На новае жыццё адрадзiлiся азiмыя палетк<span>i</span>
Ён ваду з сабой цягае ў мяхах,A злуецца i плюецца — немы жах.<span><span>Вярблюд</span>
Iдзе ён паважна, Шыпiць вельмi страшна.</span>I за пяткi ўсiх шчыпае, Лапкi, нос чырвоны мае.<span><span>Гусак</span>
Есць зялёную траву, I гаворыць так: „Му-Му".</span>Любiць грушу спелую, Дае вадзiцу белую.<span><span>Карова</span>
Ляжыць у балоце бервяно,</span>Зубастае i злючае яно.<span><span>Кракадзіл</span>
Крадзе нясушак, яйкi I гонiцца за зайкай.</span>Вось дык хiтрая краса Быццам полымя ...<span><span>Ліса</span>
Белым пiша словы, У школе ўсiм знаёмы.</span>Cябруе з чорнай дошкай, Знiкае сам па-трошку.<span><span>Мел</span>
Смачна ён у бярлозе спiць, Смокча лапу i сапiць.</span>А калi растане снег, Сцеражыся, чалавек.<span><span>Мядзведзь</span>
Днём я сплю, ноччу — спяваю,</span>Усё ў цемры заўважаю.На мышэй палюю ў полi,Не сустрэць мяне нiколi.<span><span>Сава</span>
Сам в сапогах, а хожу на голове.</span><span><span>гвоздь в боце</span>
Срежьте голову, вынем сердца,</span>дадим пить - состоянии говорить.<span><span>гусиное перо</span>
Летела уважении, на камень пала,</span>камень разбила, мертвых разбудили;мертвые встали, в дудачки сыграли.<span><span>курица, яйца и цыплята</span>
Сидит на палцы пани и шевелит губами.</span><span><span>мак цвице</span>
Сам верхом, а ноги за ушами.</span><span><span>очки</span>
Полно бочка муки, а наверху жуки.</span><span><span>пепел и углей</span>
Белая заржет весь лес пераела.</span><span><span>печь</span>
Летел птах через божий крышу,</span>крыльлями махнул, тяжело вздохнул:"Ой, боже ж мой, боже, здесь моя работа горит! "<span><span>пчела, церковь, свечи</span>
Ехал НЕ дорогой, сьцебу НЕ кнутом,</span>стекол НЕ полку, забил НЕ галку,шчыпав НЕ перья, Ел НЕ мяса.<span><span>рыбак и рыба</span>
В море дуба рубят - по всему миру щепки.</span><span><span>соль</span>
Без ушей, без глаз, а водит людей.</span><span><span>Трость</span>
Стоят два ставбы, на ставбах - кадки,</span>на дежцы - каравай хлеба,а на хлебе шерсть растет.<span>человек</span>
Прыгожыя поля летам. Усё становіцца яркім, маляўнічым. Вакол цябе цудоўныя дрэвы, упрыгожаны зялёнымі з малохитовым адценнем. Калі азірнуцца і псмотреть наверх, то можна заўважыць блакітнае неба з празрыстымі аблокамі, якія павольна ляцяць удалячынь. Але, вядома ўсё б не было такім яркім калі б не залацістае сонейка. Менавіта яно здраджвае жвавасць ўсяго.
Как-то так! ^^ Прости за ошибки, если я допустила...
Сказали определить границы ?
Но не факт ))
