1. Ўзяў, дрыжучы, я пяро і баюся пад гэтым цяжарам Ці мо палегчы, няўдольнасьць засьветчыўшы гэтым, Ці можа дзёрскасьцяй страх патаптаць і скарыцца Волі вялікага мужа, каму забавязаны ўсім я. 2. Ўсё ж запытацца хачу я, і болей нічога, Як, чытачу мой, даць рады зь пяром неслухмяным? 3. Целам сваім маналітным ён гэткі вялізны, Што, калі з ранай сьмяротнай падзе на калены й сканае, Трох паляўнічых маглі б сесьці на йлбе між рагамі. 4. <span>Вось ён які, наш бізон, што ў нас зубрам завецца! 5. </span><span>З выгляду зубар ня праўдзіць свае апісаньні, </span> <span>Што прыпісаць усю моц намагаліся пысе. 6. </span>Людзі ў роднай зямлі запэўняюць, што ў сьвеце Слава аб ім не прайшла, што нідзе ён ня знаны. 7. <span>Не захапляўся ніколі ні скураю я, ні рагамі, </span> <span>Як разьбіралі на ловах у пушчы здабычу... 8. </span>Калі паданьні даўнейшыя праўдзяць дакладна, <span>Вока згубіў у сутычцы ён, быў аднавокі. 9. </span>Княжы наказ, што бароніць і маці, і нашчадзь, <span>Множыць тым самым багацьце ды скарбы краіны.</span>
Шчасце і трасца-пераходныя свацці. Шчасце пераходам жыве. За дурным шчасце бяжыць. Са шчасцем добра і ў грыбы пайсці. Шчасце не конь-у аглоблі не запражэш і не паедзеш. Хто ў бядзе не быў,той шчасця не зведае.