Добры дзень! Я экскурсавод (такога-то) класа, мяне завуць (так-то). Сёння я б хацела прадставіць нашу школу. Гэта вялікае, трохпавярховы будынак, так і вабіць нас даведацца, а што-ж ўнутры. Пройдзем па першым паверсе, ўбачым сталовую. Тут мы сілкуемся. Рыхтуюць нашы повора, добра, ну нішто не параўнаецца з мамінай ежай. Праходзім далей і бачым спартзалу. Тут праходзяць заняткі фізкультурай. Тут трэніруюцца нашы маладыя спартсмены! Далей библтотека. Вялікае (маленькае) памяшканне дзе захоўваецца мудрасць стагоддзяў-кнігі! Дарэчы, пра стагоддзях, пасля экскурсіі можаце наведаць наш музей!Зайдём да малодшых класах. Ух, калі-то і мы такімі былі!На другім паверсе-кабінет кіраўніка школы, дырэктара! За ім настаўніцкая. А вось і дошка гонару. Тут выстаўленых малайцы нашай школы! Пажадаем ім поспеху!<span>На трэцім паверсе-разнастайныя класы.</span>
Восеньскі ранак надыходзіць павольна. Лежачы ў ложку, я назіраю, як у акне паступова разгараецца ранішні святло. Яно бледны і няяркае, не тое, што летам. Улетку сонечныя прамяні так і б'юць у акно. А тут не зразумееш, развіднела ўжо ці не.
Воблачна восеньскім раніцай. А яшчэ холадна. Калі апоўдні можа прыгрэць сонейка, то раніцай дакладна не памылішся з вызначэннем часу года. Восень з'яўляецца восень: яна сустракае сырасцю, золкасць, вятрамі.
Але сённяшнюю раніцу ціхі. Толькі лісце дрыжыць на дрэве за акном. Яно яшчэ зялёныя, але без яркага сонечнага святла здаецца бледным. Такога раніцы ўсе колеры на вуліцы становяцца няяркія. У гэтым ёсць сваё хараство, я разумею. Няма лішняй стракатасці, напрыклад. Але асабіста мне такое не вельмі падабаецца.
Пачынаеш цаніць хатні ўтульнасць і цёплае коўдру, з-пад якой не хочацца вылазіць. Мая мама любіць на выходных адлежацца ў ложку з самай раніцы, пад цёплым пледам. Не таму, што яна гультаяватая, а таму, што ёй так утульна. Такі вось восеньскі адпачынак для дарослых. Я, напрыклад, усё роўна ў ложку не ўтрымаюся! Мне хочацца на вуліцу пагуляць, пабегаць. А яна заварвае каву, дадае туды малако і ставіць ноўтбук на калені.
Але сёння пятніца - трэба ісці ў школу. Паветра на вуліцы холадна, чыстае і свежае. Яно бадзёрыць і дае сілы. За гэта я люблю восень. Хочацца прама ўдыхаць яе!
Над галавой крычаць чароды птушак, а наогул прырода маўчыць. Чутны толькі шум горада. Але я не маркочуся восеньскім раніцай. Я іду ў школу, а там мае сябры. У школе шумна і весела, пакуль, вядома, усё не займалі за парты.
Памiрыць ад слова 'мiр'.
Аднакаранёвыя: памiрыцца, мiрны, мiрна...
Западная Еуропа, самабытная Польша, наша Рэспублика Беларусь, родны Навагрудак, горад Мазыр, вяликая Расия