Лічыцца, што амонімы перашкода ў моўным зносінах, у разуменні адзін аднаго. На самай справе, калі пачуеце (або ўбачыце) слова клуб, вы можаце не зразумець, ідзе клубе дыму ці гаворка пра пра грамадскую арганізацыі, аб'яднанні людзей для сумеснага адпачынку, забаў, зносін. Аднак натуральнай гаворкі словы рэдка спажыць. ляются асобна. Звычайна яны спалучаюцца з дру- гими і ўтвараюць кантэкст. А па кантэксце лёгка здагадацца, які сэнс маецца на ўвазе
<span><span>Яйка , яйка
</span><span>Размаляваная вечка .
</span><span>Хто крышку адкрывае ,
</span><span>Той у казку трапляе .
</span><span>( адкрываецца вечка, там цацка - кураня )
</span>Жыло -было на свеце маленькае жоўтае пухнатае кураня . Яно было вельмі цікаўным да жыцця, яму ўсё было цікава. <span>Кураня марыло убачыць лес , рэчку , поле і многае іншае , пра што чула ад старэйшых .
</span>Але мама заўсёды казала яму: " Будзь асцярожны , выходзячы з двара. <span>У
лесе жыве хітрая ліса , якая вельмі любіць есць маленькіх куранят , а
высока за хмарамі жыве злы каршун , які можа схапіць цябе вострымі
кіпцюрамі і забраць » .
</span>Аднойчы кураня ўсё ж такі не ўтрымалася і адправілася шпацыраваць у лес далёка ад дома. Які велізарны і дзіўны свет яно адкрыла ! <span>Як усё было цікава !
</span>І вось , кураня убачыла вузкую сцежку і пайшоло па ёй. Раптам над ім з'явілася велізарная , чорны цень . Малое адразу здагадалася , што гэта і ёсць страшны каршун . Беднае кураня кінулася бегчы з усіх ног , але каршун хутка набліжаўся. <span>Здавалася , выратавання няма.
</span>Раптам кураня ўбачыла вялікую паляну , на якой раслі жоўтыя дзьмухаўцы . «Гэтыя кветкі такія ж жоўтыя і пухнатыя , як я. І мяне не будзе сярод іх бачна » , - падумала кураня і хуценька шмыгнула у зараснікі. Ах , як стукала яго маленькае сэрцайка ! Калі яно аддыхалася і зразумела , што небяспека мінула, то падумала: «Якія ж гэта цудоўныя кветкі ! <span>Яны падобныя на маленькія сонейкі і такія ж ласкавыя » .
</span>Тым часам злы каршун лётаў над палянай і думаў : « Куды ж падзелася гэтае кураня ? Бо яно не могло уцячы далёка . Вакол адны бесталковыя дзьмухаўцы . <span>Хутка яны ператворацца ў пух , і вецер панясе іх » .
</span>А залацістыя дзьмухаўцы ціха- ціха кiвалi галоўкамі і думалі: « Мы хутка станем пярынка і паляцім невядома куды . <span>Але ўсё ж мы не дарма пражылі на свеце - мы выратавалі жыццё гэтаму мілага маленькаму кураню » .</span></span>
вставлено все правильно!
дзеясловы: працуе падносиць гайдае
Ответ:
У творы Міколы Гусоўскага "Песня пра зубра" паэтычная задума выйшла далёка за межы палявання. Важнымі тэмамі паэмы з'яўляюцца апісанне грамадскапалітычнага жыцця сучаснай аўтару пары і ранейшага часу, а таксама ўслаўленне асобы князя Вітаў-та і яго дзейнасці. Мікола Гусоўскі ў сваім творы ідэалізуе вобраз Вітаўта, услаўляе князя як мудрага і дальнабачнага палітыка: Княжанне Вітаўта лічаць усе летапісцы Росквітам княства Літоўскага, нашага краю, I называюць той век залатым... Міжволі ўзнікае пытанне: чаму Мікола Гусоўскі ў сваіх пошуках ідэальнага кіраўніка звяртаецца да міну-лых часоў? Магчыма таму, што ён не мог знайсці такі прыклад сяррд сваіх сучаснікаў.Вобраз Вітаўта намаляваны аўтарам з надзвычайным захапленнем і любоўю. Іменна ў гэтым уладары Гусоўскі ўбачыў увасабленне вайсковай магутнасці і дзяржаўнай велічы княства Літоўскага. Князь Вітаўт паказаны ў паэме ў сваім паўсядзённым жыцці. У той час вельмі часта здаралася, што болынае княства падпа-радкоўвала сабе меншае. Побач жа з Вялікім княствам Літоўскім знаходзіліся такія магутныя дзяржавы, як Маскоўскае княства, Польскае каралеўства, якія не былі супраць таго, каб крыху пашырыць свае межы. А часам яшчз і манголататары рабілі набегі. Пры такіх абставінах князь і яго дружына павінны былі быць "сцяной", за якой хаваліся ў час небяспекі жыхары княства. Разумеючы гэта, Вітаўт старанна рыхтаваў ваю дружыну і княства да будучых войнаў: Сам гартаваны, як меч на кавалдзе паходнай, Вітаўт і знаць не хацеў сабе большага шчасця, Чым гартаваныя ў бітвах бясстрашныя раці.Князь не звяртаў ніякай увагі на паходжанне сваіх юінаў. Для яго галоўным была доблесць кожнага дружынніка:Ох, не любіў баязліўцаў і лестаў з магнатаў!
Объяснение: