Пабуджальныя ( побуждают к действию)
1,2,5,6
апавядальныя
3,4,7,8,9
Міколавы парады, цётчына згода, Алесеў партфель
Ооо, мы это проходили,мне по этой 10 стояло
1)Усяслава
2) Прыняла пострыг і пайшла ў царкву,каб стаць манахіняй
3) Перапісвала кнігі
4)Сабор Спаса Еўфрасінскі,Сабор Святой Багародзіцы, манастыры
5)Па загадзе Еўфрасінні Полацкай стварыў крыж
6) Крыж пасля другой сусв. вайны быў страчаны
7) Ва Іерусалім
8) Жыціе Еўфрасінні Полацкай
9) Старажытны аповед пра жыццё святых
10) Райскай кветкай,арлом,нявестай Бога
1) З другога боку, на поўнач, балоты крыху адступалі, дорачы людзям пясчанае поле. (адасобленай акалічнасцю)
2) Людзі заўсёды чым-небудзь былі заняты: уранку і ўвечары, летам і зімою, у хаце, на двары, у полі, на балоце, у лесе... (аднароднымі членамі)
3) На пустой вуліцы, з торбай цераз плячо, ніжучы босымі нагамі цёмны след
на падбеленай расой траве, ішоў, размахваў доўгай вераўчанай пугай яшчэ
санлівы хлопец-пастух. (адасобленай акалічнасцю і аднароднымі членамі)
4) Журавель варухнуўся, падаўся вочапам да вады, задаволена, радасна зарыпеў. (аднароднымі членамі)
5) Набраўшы вады, дзяўчына ўжо звыкла намерылася пацягнуць вочап і раптам адумалася, аслабіла рукі. (адасобленай акалічнасцю і аднароднымі членамі)
6) Дзяўчына заспяшалася, хутчэй зняла вядро з вочапа і, разліваючы на пясок ваду, падалася к хаце... (аднароднымі членамі і адасобленай акалічнасцю)
7) Поблізу яго, прывязаны да плота, стаяў нязграбны галавасты конь, ляніва штосьці шукаў у траве... (адасобленым азначэннем і аднароднымі членамі)
8) Вась, вазьмі мяне з сабою! (звароткам)
9) Маці падабрала даматканую сваю спадніцу і звычна села на калёсы, спусціўшы з драбінак босыя парэпаныя ногі. (аднароднымі членамі і адасобленай акалічнасцю)
10) Валодзька, здаецца, нічога не хацеў слухацца: ні матчыных добрых слоў, ні дзедавай строгасці, ні братавай пагрозы пугай. (аднароднымі членамі і пабочным словам)
Дзень выдаўся цёплы, па-красавіцку прыпякала сонца, але быў моцны вецер. Ён гнаў па небе рэдкія белыя воблачкі , свістаў у яшчэ голых галінах прысад. Дальнія хвойнікі былі зацягнуты шызай смугой. Хутка падсыхалі дарогі, на пясчаных узгорках вецер ужо ўздымаў пыл, гнаў яго ў напоўненыя вясновай вадой лагчынкі. На вышэйшых мясцінах, дзе глеба падсыхала, аралі трактары. А з паўночнага боку хвойнікаў і ў глыбокіх ірвах яшчэ ляжаў чорны снег, спрасаваны вятрамі ,дзівосна парэзаны першымі веснавымі раўчукамі.
Саша не рызыкнуў ісці ў такі час карацейшай дарогай і пайшоў па шляху да райцэнтра, а адтуль па чыгунцы.
Ісці было прыемна і лёгка.
<span>Была хвіліна калі Сашу хацелася вярнуцца назад. Але ён адчуваў,што ісці назад будзе цяжка, а яшчэ цяжэй будзе пасля. Думкі пра Жэню не дадуць яму нi сну нi спакою, і ў сэрцы будзе расці пакутлівы смутак. Ды і нельга спыняцца на паўдарозе. Вунь ужо зусім недалёка лес. Не даходзячы да яго , трэба павярнуць па шляху направа, мінуць невялікі бор, што ўразаўся ў поле вузкай касой, а там і Ліпнікі. Бор гэты прасвечваўся з краю ў край, бо навокал было шмат пачарнелых пнёў. Надзвычай роўныя і высокія прыгажуні-сосны гойдаліся ад ветру, рыпелі і аднастойна, і ласкава шумелі сваімі верхавінамі (І. Шамякін).</span>
